Oprogramowanie dla kreatorów mody
Międzynarodowy zespół naukowy opracował oprogramowanie typu inżynierskiego dla projektantów mody. Pozwala ono wirtualnie kroić i szyć dowolny fason ubrania, także haute-couture – poinformowały New Scientist i Technology Review.
Zespół naukowców z University of Tokio pod kierownictwem dr Amy Wibowo opracował oprogramowanie typu inżynierskiego dla studiów projektowania mody. DressUp składa się z manekina całkowitej sylwetki kobiecej oraz sześciu kamer, rozmieszczonych w różnych punktach, tak aby uzyskać pełną trójwymiarowość.
System jest zaopatrzony w dwa narzędzia – jedno do cięcia wirtualnego materiału i drugie – do ustalania rozmiarów i wymiarów szytej odzieży. Zarówno narzędzia, jak i manekin są zaopatrzone w odpowiednie czujniki, tak aby możliwa była praca w pełnej trójwymiarowości. Program działa na komputerze stacjonarnym z dużej mocy kartą graficzną, przystosowaną do obsługi wymagających gier komputerowych. Wyświetlacz to 40-calowy LCD, umieszczony obok stanowiska manekina, tak aby pracujący na nim widział wszystkie swoje działania na ekranie. W bazie danych programu można wprowadzić informacje o dowolnym materiale – pierwsza baza danych opracowana przez naukowców, liczy 20 materiałów.
Obsługa systemu jest prosta. Do DressUp wprowadzany jest materiał, który zostaje „zawieszony” wirtualnie na manekinie; zamontowany w nim algorytm pozwala określić jak będzie się układał. Patrząc na przemian na ekran lub na manekin, projektant może tworzyć własne wzory i zmieniać od razu ich krój. Utrudnieniem, według dr Wibowo jest jedynie praca na trójwymiarowym manekinie przy użyciu dwuwymiarowego ekranu. Aby ułatwić te działania, DressUp posiada wbudowany algorytm przekształcający powierzchnie trójwymiarowe na 2D. Oprogramowanie, po zaprojektowaniu, może samodzielnie dokonać podziału wzoru na elementy. Gotowy wzór można też wydrukować na drukarce wielkoformatowej, tak aby od razu móc zacząć proces krojenia.
Zespół Wibowo zaprezentuje DressUp na konferencji technik informatycznych TEI w Kingston na Jamajce w lutym br.
O technologicznym przełomie w modzie poinformowały New Scientist i Technology Review.
Zespół naukowców z University of Tokio pod kierownictwem dr Amy Wibowo opracował oprogramowanie typu inżynierskiego dla studiów projektowania mody. DressUp składa się z manekina całkowitej sylwetki kobiecej oraz sześciu kamer, rozmieszczonych w różnych punktach, tak aby uzyskać pełną trójwymiarowość.
System jest zaopatrzony w dwa narzędzia – jedno do cięcia wirtualnego materiału i drugie – do ustalania rozmiarów i wymiarów szytej odzieży. Zarówno narzędzia, jak i manekin są zaopatrzone w odpowiednie czujniki, tak aby możliwa była praca w pełnej trójwymiarowości. Program działa na komputerze stacjonarnym z dużej mocy kartą graficzną, przystosowaną do obsługi wymagających gier komputerowych. Wyświetlacz to 40-calowy LCD, umieszczony obok stanowiska manekina, tak aby pracujący na nim widział wszystkie swoje działania na ekranie. W bazie danych programu można wprowadzić informacje o dowolnym materiale – pierwsza baza danych opracowana przez naukowców, liczy 20 materiałów.
Obsługa systemu jest prosta. Do DressUp wprowadzany jest materiał, który zostaje „zawieszony” wirtualnie na manekinie; zamontowany w nim algorytm pozwala określić jak będzie się układał. Patrząc na przemian na ekran lub na manekin, projektant może tworzyć własne wzory i zmieniać od razu ich krój. Utrudnieniem, według dr Wibowo jest jedynie praca na trójwymiarowym manekinie przy użyciu dwuwymiarowego ekranu. Aby ułatwić te działania, DressUp posiada wbudowany algorytm przekształcający powierzchnie trójwymiarowe na 2D. Oprogramowanie, po zaprojektowaniu, może samodzielnie dokonać podziału wzoru na elementy. Gotowy wzór można też wydrukować na drukarce wielkoformatowej, tak aby od razu móc zacząć proces krojenia.
Zespół Wibowo zaprezentuje DressUp na konferencji technik informatycznych TEI w Kingston na Jamajce w lutym tego roku.
(ew/pap)
