Urodził się 17 maja 1933 roku w Warszawie. Jego ojciec Igor Newerly też był pisarzem. Matka Barbara Abramowa, nauczycielka i aktorka, Pochodziła z biednej rodziny żydowskiej. Po śmierci matki Barbara Abramowa trafiła do Domu Sierot prowadzonego przez Janusza Korczaka, gdzie poznała Igora Newerlego, młodego emigranta z Rosji i współpracownika Korczaka.
Jarosław Abramow-Newerly, dorastał na warszawskim Żoliborzu. Dzieciństwo, które przypadło na czas wojny, opisał w tomie wspomnień "Lwy mojego podwórka" (2000). W książce opisał warszawską inteligencję, a także miejsca, w których podczas okupacji znalazło schronienie wielu Żydów. Jarosław i Barbara Abramowa z racji pochodzenia mieli zostać przesiedleni do getta, ale Igorowi Newerlemu udało się załatwić im aryjskie papiery.
W książce "Lwy wyzwolone" (2003) Newerly opisuje lata powojenne, rzeczywistość komunistyczną oraz studia na polonistyce. Wspomnieniową trylogię Abramowa-Newerlego zamykają "Lwy STS-u" (2005). Jest to opowieść o teatrze, który w 1954 roku zaczynał jako amatorska grupa studencka tworzona przez garstkę pasjonatów, a w ciągu paru lat stał się głośną sceną. Abramow, obok m. in. Jerzego Markuszewskiego, Andrzeja Jareckiego i Agnieszki Osieckiej był jednym z filarów STS-u. Pisał skecze, monologi, satyry, komponował muzykę, jest współautorem wielu piosenek Agnieszki Osieckiej, na przykład "Piosenki o okularnikach", "Mówiłam żartem" czy "Widzisz mała".
Jarosław Abramow-Newerly debiutował w 1955 roku na łamach tygodnika "Szpilki" jako satyryk, a dwa lata później opublikował swoje tworzone dla STS-u monologi i skecze w zbiorze "Myślenie ma kolosalną przyszłość" (1957). Rozkwit jego twórczości przypada na lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte. Opublikował m.in. "Licytację", "Anioła na dworcu", "Derby w pałacu", "Wyciąg do nieba", "Darz bór", "Ja, ty, oni", "Maestro". W latach 1960-1966 pracował jako kierownik Redakcji Teatru Młodego Słuchacza w Polskim Radiu.
"Obaj z ojcem zaczęliśmy pisać prozę po czterdziestce - podobno do prozy trzeba dojrzeć. Mnie wcześniej ciągnęło do teatru, pisałem dramaty. Dopiero w Kanadzie, dokąd wyjechałem w 1985 roku, gdy okazało się, że moje sztuki raczej nie trafią na miejscowe sceny, zabrałem się na serio do pisania prozy. Zawsze zresztą ciągnie mnie do dramatu. Moja proza ma wiele dialogów, w tym się czuję najlepiej. Dialogami prowadzę akcję i charakteryzuję postacie" - powiedział pisarz w jednym z wywiadów.
Jarosław Abramow-Newerly opisał też losy polskich emigrantów w Kanadzie. W latach 90. ukazały się książki - "Alianci" (1990), "Pan Zdzich w Kanadzie" (1991), "Kładka przez Atlantyk" (1995), "Nawiało nam burzę" (2000) i "Młyn w piekarni" (2002).
kc/PAP
