Dni z Miłoszem w Krakowie

Co nam zostanie po zakończonym w Krakowie 2. Festiwalu im. Czesława Miłosza? Odpowiedzi, specjalnie dla kultura.polskieradio.pl, udzielił Michał Nogaś z Trójki.

2. Festiwal im. Czesława Miłosza za nami. Był pomyślany jako jeden z najważniejszych momentów trwającego Roku Czesława Miłosza. Relacje z każdego dnia festiwalu oraz specjalne programy, które z Krakowa prowadzili dziennikarze Polskiego Radia, można znaleźć w serwisie milosz.polskieradio.pl.

Jako pierwsza próbę podsumowania Festiwalu podjęła Barbara Marcinik, która była gościem sobotniego wydania Radiowego Domu Kultury.

- Akurat siedzimy vis a vis Pawilonu Miłosz, który słuchacze poezji Miłosza wypełniali po brzegi! Za nami dzień tłumaczy, o przekładach na różne języki opowiadali wybitni goście, w tym Clare Cavanagh. Późniejszy wieczór poezji wypełniły utwory poświęcone emigracji, a całości dopełniło wręczenie nagrody Transatlantyk, przyznawanej ambasadorom literatury polskiej za granicą. Laureatką została Vlasta Dvorackowa, która od lat przekłada na czeski utwory naszych poetów - Mickiewicza, Miłosza, Różewicza, a także Orzeszkową czy nawet Sienkiewicza - relacjonowała Barbara Marcinik.

Nie tylko literaci, także muzycy i muzyka zajmowali ważne miejsce w programie Festiwalu.

- Najpoważniejszy punkt programu muzycznego stanowiło, uświetniające galę wręczenia nagrody Transatlantyk w Operze Krakowskiej, polskie prawykonanie "Centones meae urbi" wybitnej kompozytorki litewskiej Onute Narbutaite. Trudne muzycznie, osnute wokół pór roku, bogate myślowo i językowo. Słuchaliśmy tego dzieła w modlitewnej ciszy, dotkliwie ono  kontrastowało ze zgiełkiem naszego świata...- to słowa Barbary Marcinik.

Warto dodać, że słuchacze radiowej Dwójki mogli wysłuchać transmisji "Centones meae urbi" prosto z Opery Krakowskiej.

W Krakowie cały tydzień spędził Michał Nogaś.

- Ten festiwal dla wielu odkrył Miłosza na nowo. Noblista przestał być jedynie „XX-wiecznym wieszczem”, odczytywanym i rozumianym wyłącznie przez osoby mu współczesne, polonistów i znawców literatury. To był tydzień nieoczywistych spotkań z jego twórczością zorganizowany tak, że udało się „wciągnąć” w nie także młode pokolenie. O Miłoszu, jego twórczości i życiu, radościach i dramatach dyskutowano bez zadęcia, z ironią, ale zawsze na najwyższym poziomie. Przyjaciele wspominali go (i jego życiowe wybory) w ciepłych słowach, poeci czytali i recytowali wiersze w kościelnych wnętrzach, z półek znikała biografia pióra Andrzeja Franaszka (który okazał się największą gwiazdą festiwalu), a do tekstów Miłosza tańczono na Kazimierzu (gdy znakomity koncert zagrały w "Alchemii" Ballady i Romanse, wspominające Noblistę na swej ostatniej płycie) - opowiada Michał Nogaś.

- Obserwowałem wszystkie te wydarzenia z niekłamaną radością. Zamiast pomnika festiwal dał nam żywe słowo - dodaje. Relacji Michała Nogasia, nadawanych na żywo - każdego dnia festiwalu, można posłuchać w serwisie milosz.polskieradio.pl. Jak i wszystkich programów, które nasi koledzy przygotowywali specjalnie z tej okazji!

 

(as)