Sobór Trydencki (1545-1563) odegrał fundamentalną rolę w dziejach Kościoła katolickiego, jego instytucji, a szczególnie wiernych. Był odpowiedzią na wyzwania reformacji. Ojcowie soborowi musieli uporządkować nie tylko zagadnienia dogmatyczne, kwestionowane tak mocno przez Marcina Lutra czy Jana Kalwina, ale także usprawnić funkcjonowanie Kościoła.
Wiele z elementów, które dzisiaj stanowią codzienność katolika, pojawiło się właśnie wówczas: standardową formą kształcenia księży stały się seminaria duchowne, a proboszczowie rozpoczęli regularną posługę parafialną, taką jaką znamy dzisiaj. Wpływ Soboru sięgał jednak dużo dalej: św. Pius V uporządkował sprawy liturgiczne, św. Karol Boromeusz stał się modelowym kontrreformacyjnym biskupem, ożywiła się też wyraźnie działalność misyjna Kościoła. Europejscy zakonnicy podjęli pracę chociażby w Chinach, które dotąd były zamknięte dla przybyszów z Zachodu. Nowe zakony, takie jak jezuici i pijarzy, zmieniły zaś oblicze szkolnictwa.
To jednak nie wszystko – Sobór Trydencki otworzył nowy rozdział w historii sztuki europejskiej. W Europie pojawił się styl kontrreformacyjny, a pędzle i dłuta do ręki wzięli chociażby Caravaggio, De la Tour, Velázquez czy Bernini. Rozkwit artystyczny, który był wynikiem Soboru, jest od lat przedmiotem intensywnych badań naukowych. Ich rezultaty będzie można poznać podczas sesji naukowej „Sztuka po Trydencie”, organizowanej przez Instytut Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. 31 maja i 1 czerwca 2012 roku uczeni z całej Polski oraz goście z zagranicy opowiedzą o swoich badaniach poświęconych sztuce nowożytnej w Polsce i całej zachodniej Europie.
– Sztuka po Trydencie pokazała tryumf i wielkość Kościoła katolickiego, otwierając nowe obszary i konsolidując dotychczasowe pola artystyczne w służbie przekazu wiary – mówi ks. prof. Andrzej Witko, dyrektor Instytutu Historii Sztuki i Kultury UPJPII i organizator sesji. - Podjęła się ona także ważnej roli w kontekście społecznym, realizując postulaty wychowawczo-edukacyjne. Stąd krakowska konferencja pragnie ukazać szeroki horyzont badawczy, odnoszący się zarówno do teorii sztuki jak i ikonografii, specyficznych rozwiązań formalnych i stylistycznych, rozwijających się w ciągu ponad 200 lat, od 2. połowy XVI aż do 2. połowy XVIII stulecia – wyjaśnia.
Wśród zaproszonych prelegentów są uczeni z Krakowa, Warszawy, Łodzi, Lublina, Siedlec, Kielc, Opola, Torunia, a nawet z Belgii i Niemiec. Honorowy patronat nad sesją objął Jego Eminencja Kardynał Stanisław Dziwisz, Metropolita Krakowski.Szczegółowy program konferencji TUTAJ.
(ew)
