ORP "Orzeł"

Okręt podwodny ORP "Orzeł" brał udział w obronie Wybrzeża, po czym wpłynął do portu w Tallinie, gdzie został internowany. Szczęśliwa ucieczka do Wielkiej Brytanii pozwoliła okrętowi wziąć udział w walkach o Norwegię. Na przełomie maja i czerwca 1940 roku "Orzeł" w niewyjaśnionych okolicznościach zatonął na Morzu Północnym.

ORP Orzeł

Foto: Wikimedia Commons

Klasa okrętu: okręt podwodny

Wodowanie: 15 stycznia 1938

Wejście do służby w Marynarce II RP: 2 lutego 1939

Lata służby w Marynarce RP: 2 luty 1939 – 11 czerwca 1940

Wymiary: 84x6,7 m

Wyporność: 1110 t na powierzchni, 1473 t w zanurzeniu

Zanurzenie: 80 m

Napęd: 2 silniki wysokoprężne typu 6QD42Sulzer (4740 KM), 2 silniki elektryczne typu Brown Boveri (1100 KM), 2 baterie akumulatorów (200 ogniw)

Prędkość: 19,44 węzłów na powierzchni (36 km/h), 8,9 węzłów w zanurzeniu (16,48 km/h)

Uzbrojenie: 12 wyrzutni torpedowych (20 torped), 1 działo kal. 105 mm, 1 dwulufowe działko plot. kal. 40 mm

Załoga: 60

Los okrętu: ORP "Orzeł" brał udział w początkowym etapie obrony Wybrzeża. Po dotarciu do portu w Tallinie został internowany. Udało mu się zbiec ze stolicy Estonii i dotrzeć do Wielkiej Brytanii. 8 kwietnia 1940, w przeddzień niemieckiej inwazji na Norwegię, podczas patrolu na Morzu Północnym zatopił niemiecki transportowiec "Rio de Janeiro" przewożący żołnierzy Wehrmachtu i sprzęt wojskowy. Na przełomie maja i czerwca 1940 roku w niewyjaśnionych okolicznościach zatonął na Morzu Północnym.