Choć saneczki znane są człowiekowi od bardzo dawna, a jako dyscyplina sportowa funkcjonują od 19. wieku, to w igrzyskach olimpijskich zadebiutowały dopiero w 1964 roku.

Pierwsze sanki, które konstrukcją przypominały nieco współczesne, były dziełem Wikingów. Najwcześniejsze, które odnaleziono w miejscowości Slagen niedaleko Oslo, pochodzą z około 800 roku.

Tory zaczęły powstawać na przełomie 18. i 19. wieku w górskich miejscowościach wypoczynkowych w Szwajcarii. Oficjalne zawody przeprowadzono właśnie w tym kraju w 1883 roku.

Trasa o długości czterech kilometrów wiodła z St. Wolfgang do Klosters. Rywalizowało 21 zawodników, m.in. z Australii, Anglii, Szwajcarii, USA i Niemiec. Zawody wygrał student z Australii Georg Robertson, ex aequo z Peterem Minschem, listonoszem z Klosters. Obaj pokonali trasę w dziewięć minut.

W 1914 roku w Libercu odbyły się pierwsze mistrzostwa Europy. Kolejne zostały zorganizowane dopiero w 1928 roku w Schreiberhau (Szklarska Poręba).

Po raz pierwszy zawody saneczkarskie o tytuł mistrza świata rozegrano w 1955 roku w Oslo. Wówczas były jeszcze organizowane przez Międzynarodową Federację Bobslejową i Toboganu (FIBT). Dwa lata później w Davos powstała samodzielna organizacja tego sportu - Międzynarodowa Federacja Saneczkarska (FIL).

Saneczkarstwo stało się dyscypliną olimpijską w Innsbrucku w 1964 roku. Od początku rozgrywane są trzy konkurencje: jedynki kobiet i mężczyzn (po cztery ślizgi) oraz dwójki mężczyzn (dwa ślizgi). W 2014 roku w Soczi dodano rywalizację sztafet mieszanych.

W konkurencjach saneczkowych od lat dominują reprezentanci kilku państw. Najwięcej medali zdobyli zawodnicy z Niemiec, Austrii, Włoch i ZSRR (Rosji).

Polacy należeli w przeszłości do ścisłej światowej czołówki, szczególnie gdy ślizgano się jeszcze na torach naturalnych (pierwszy sztucznie lodzony powstał w 1959 roku w Niemczech). Postacią najwybitniejszą był Jerzy Wojnar, dwukrotny mistrz świata w jedynkach (1958, 1961). Ostatni medal mistrzostw świata - brązowy - wywalczyła Barbara Piecha w 1971 roku.

W igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku i Grenoble biało-czerwoni byli bardzo blisko podium, zajmując czwarte, piąte i szóste lokaty.