Urodził się 18 czerwca 1949 roku w Warszawie. W 1971 roku został absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 roku obronił doktorat, a w 1990 roku habilitację. Tytuł profesora otrzymał w 1996 roku.
W latach 1971-1997 był pracownikiem naukowym Katedry Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego. W 1976 roku zbierał pieniądze dla represjonowanych robotników Ursusa i Radomia. Od 1977 roku był współpracownikiem Biura Interwencyjnego Komitetu Obrony Robotników, następnie KSS KOR.
W latach 1978-1980 pisał do niezależnej wydawanej w drugim obiegu gazety "Robotnik Wybrzeża". Był też działaczem Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, prowadził szkolenia i wykłady dla robotników z prawa pracy i historii.
W sierpniu 1980 roku uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, doradzał Międzyzakładowej Komisji Solidarności, był współautorem tekstu Porozumienia Gdańskiego.
W 1980 roku został szefem Biura Interwencyjnego i kierownikiem Zespołu Analiz Bieżących MKZ Gdańsk. W lipcu 1981 roku został członkiem Zarządu Regionu "Solidarność" oraz Komisji Programowej, przewodniczącym zespołu ds. uregulowania stosunków z PZPR.
13 grudnia 1981 roku został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku. Z aresztu zwolniony 15 października 1982 roku.
W latach 1982-1988 był w zespole doradców Lecha Wałęsy, opracowywał raporty dotyczące prawa w Polsce, udzielał wskazówek działaczom wzywanym na przesłuchania. Od 1985 roku działał w regionalnej Radzie Pomocy Więźniom Politycznym w Gdańsku.
Od stycznia 1986 roku należał do Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej "S", a w latach 1987-1989 był w składzie sekretariatu Krajowej Komisji Wykonawczej (wraz z Andrzejem Celińskim, Jarosławem Kaczyńskim i Henrykiem Wujcem).
W maju i sierpniu 1988 roku uczestniczył w strajkach w Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1988 roku brał udział w rozmowach opozycji z przedstawicielami władz w Magdalence k. Warszawy, następnie znalazł się w składzie powołanej przez KKW tzw. szóstki kierownictwa "S" do rozmów przy Okrągłym Stole. Od grudnia 1988 roku był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym "S" Lechu Wałęsie.
Od 1978 roku do 1989 rozpracowywany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa. Jego sprawy prowadzono pod kryptonimem "Radca" i "Kacper".
W 1989 roku brał udział w obradach Okrągłego Stołu, m.in. w zespole ds. pluralizmu związkowego. Od czerwca 1989 roku należał do Prezydium KKW "S".
W latach 1989-1991 był senatorem RP z listy KO "S", członkiem senackiej Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia. W sierpniu 1989 roku wspierał Jarosława Kaczyńskiego w pracach nad utworzeniem koalicji między "S" a ZSL i SD.
W latach 1990-1991 był wiceprzewodniczącym "S". W 1991 roku został ministrem ds. bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy oraz szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W latach 1991-1993 był posłem RP z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum oraz przewodniczącym sejmowej Komisji Spraw Wewnętrznych i Administracji (1991-1992).
Później, do 1995 roku, był prezesem Najwyższej Izby Kontroli. Od 1996 do 1999 roku profesorem Uniwersytetu Gdańskiego, od roku 1999 profesorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (od 2000 urlopowany).
W latach 2000-2001 - minister sprawiedliwości i Prokurator Generalny RP. Później od 2001 do 2002 roku - poseł RP z listy Prawo i Sprawiedliwość, a od 2001 do 2003 roku - prezes PiS (od 2003 honorowy prezes). W listopadzie 2002 roku wygrał wybory na prezydenta Warszawy. Był pomysłodawcą utworzenia Muzeum Powstania Warszawskiego, które otworzył 1 sierpnia 2004 roku.
23 października 2005 roku został wybrany na urząd prezydenta RP.
Był Kawalerem Orderu Orła Białego (2005), Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski (2005). Został odznaczony m.in. gruzińskim Orderem Świętego Jerzego (2007), ukraińskim Orderem Jarosława Mądrego I stopnia (2007), najwyższymi odznaczeniami Słowacji i Czech.
Lech Kaczyński zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie smoleńskiej, pełniąc urząd prezydenta Polski. 18 kwietnia 2010 roku pochowany został na Wawelu razem z małżonką, Marią Heleną Mackiewicz-Kaczyńską.
Biogram w oparciu o inetrnetową "Encyklopedię Solidarności", aut. Mirosławy Łątkowskiej, Adama Borowskiego
