"Bramy raju". Jerzy Andrzejewski

"Bramy raju" są rozrachunkiem pisarza z samym sobą i zaangażowaniem w komunizm.

"Bramy raju" Jerzy Andrzejewski

Foto: mat. prasowe

Wydana w roku 1960 opowiada o średniowiecznej krucjacie dziecięcej. W roku 1212 kilkadziesiąt tysięcy dzieci, których średnia wieku wynosiła 12 lat, ruszyły do Jerozolimy pod przewodem pastuszka z Cloyes. Przywódca przekonywał, że rozstąpi się przed nimi morze i że sama siła ich czystych serc wyswobodzi Ziemię Świętą z rąk muzułmanów. To miał mu powiedzieć sam Jezus Chrystus. W rzeczywistości dzieci nigdy do Jerozolimy nie dotarły. Część zmarła w drodze, resztę sprzedano jako niewolników. "Bramy raju" to, skomplikowana formalnie, opowieść o początku tej wyprawy. Snuje ją stary zakonnik, który uwierzył w powodzenie tej niezwykłej misji. Jednak w miarę poznawania jej przywódcy oraz jego otoczenia zwątpił w sens krucjaty. Okazało się, że rzekome objawienia zostały wymyślone, a zamiast czystych serc są zazdrość i pożądanie. "Bramy raju" są rozrachunkiem pisarza z samym sobą i zaangażowaniem w komunizm. Andrzejewski pokazuje, jak podejrzane bywają zbiorowe uniesienia.