"Czarny polonez" Kazimierz Wierzyński

"Czarny polonez" jest w znacznej mierze reakcją na antysemicką i antyinteligencką nagonkę 1968 roku.

"Czarny polonez" Kazimierz Wierzyński

Foto: materiały promocyjne

To ostatni tom wierszy wydany za życia autora w roku 1968. Kilka miesięcy po opublikowaniu "Czarnego poloneza" Kazimierz Wierzyński umarł w Ameryce. Na emigracji mieszkał od wybuchu II wojny. Do kraju nie jeździł, przez lata objęty był zapisem cenzury, ale sporo wiedział o sytuacji w Polsce i oceniał ją bardzo krytycznie. Mimo że jako członek grupy Skamander był już wtedy żywą legendą, energicznie włączył się w bieżące spory. "Czarny polonez" jest w znacznej mierze reakcją na antysemicką i antyinteligencką nagonkę roku 1968. Nikt tak mocno jak Wierzyński nie zaatakował gomułkowskiej Polski, pokazując moralny sprzeciw i estetyczny niesmak wobec ówczesnych wydarzeń. W wierszu "Izrael" sam nazwał siebie "Polakiem, który się wstydzi". "Gdzie tu jest ściana płaczu,/Gdzie tu niedola kamieniała od wieków,/Gdzie tu schodzą się Żydzi?/Ja chcę tam pójść,/Stanąć między nimi,/Pochylić głowę,/Polak który się wstydzi".