Już w latach 1931-1934, kiedy ukazywały się kolejne tomy, przyjmowano je entuzjastycznie. Publiczność z niecierpliwością oczekiwała wielkiej sagi, obejmującej okres od powstania styczniowego do wybuchu pierwszej wojny. Pamięć tamtych wydarzeń była wtedy jeszcze żywa. Dlatego opowieść o dworku szlacheckim w Sarbinowie i zamieszkującej go rodzinie Niechciców zachwyciła czytelników kolorytem, trafnością obyczajowych obserwacji i, nade wszystko, wspaniałym portretem miłości Bogumiła i Barbary. Uczucia, z którego istnienia ona nie zdawała sobie sprawy, cały czas żyjąc młodzieńczą fascynacją. Zawdzięczamy temu jednak najwspanialszy literacki portret polskiej sekutnicy.