"Ludzie na moście" Wisław Szymborska

W tomie "Ludzie na moście" mocno zaznacza się ton filozoficzny. Owszem poetka wciąż gustuje w ironii i paradoksach, ale w wierszu tytułowym całkiem poważnie rozważa stosunek ludzkości do czasu.

"Ludzie na moście" Wisława Szymborska

Foto: materiały promocyjne

Jesteśmy dziećmi epoki,/ epoka jest polityczna./ Wszystkie twoje, nasze, wasze/dzienne sprawy, nocne sprawy/ to są sprawy polityczne – tak autorka zaczyna wiersz "Dzieci epoki". Choć od wydania tomiku Wisławy Szymborskiej minęło już ponad 30 lat, w tej akurat kwestii nic się nie zmieniło. W innych, o których pisze, również. Tak właśnie jest z poezją wysokiej próby. Zajmuje się sprawami uniwersalnymi, nawet jeśli odnosi się do konkretu. W tomie "Ludzie na moście" mocno zaznacza się ton filozoficzny. Owszem poetka wciąż gustuje w ironii i paradoksach, ale w wierszu tytułowym całkiem poważnie rozważa stosunek ludzkości do czasu. W opowieści o ocalonym z wojny Krzysztofie Kamilu Baczyńskim rozważa potencjalność bytu, a w "Torturach" zastanawia się nad relacją między duchem i materią. Nad tym jak bardzo ciało wpływa na umysł. Jednocześnie można powiedzieć, że w tym tomie Wisława Szymborska osiągnęła formalną doskonałość. Nie znajdziemy tu jednego zbędnego słowa.