"Ocalenie" Czesław Miłosz

Zdaniem wielu historyków literatury, "Ocalenie" to najważniejszy poetycki opis wojennej hekatomby i szczyt dokonań przyszłego noblisty w dziedzinie liryki.

"Ocalenie" Czesław Miłosz

Foto: materiały promocyjne

Są takie książki i takie strofy, bez których nie sposób wyobrazić sobie historii literatury. Do nich należy wydane w roku 1945 "Ocalenie" Czesława Miłosza i wiele pochodzących z tego tomu wierszy. "Czym jest poezja, która nie ocala narodów i ludzi?" – pyta poeta w wierszu "Przedmowa". A dalej czytamy frazy, bez których nie sposób wyobrazić dziś XX-wiecznej polskiej literatury: "Co czynisz na gruzach katedry/ Świętego Jana, poeto,/W ten ciepły, wiosenny dzień?" z wiersza "W Warszawie". To w tym tekście poeta obserwuje polską Antygonę i w finale powołuje się na "dwa ocalone słowa Prawda i Sprawiedliwość". Albo obraz wirującej karuzeli na Placu Krasińskich, gdy "salwy za murem getta głuszyła skoczna melodia" z "Campo di Fiori". Czy też obraz staruszka, "który byłby prorokiem, Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie" powtarzającego, że "innego końca świata nie będzie". Zdaniem wielu historyków literatury, "Ocalenie" to najważniejszy poetycki opis wojennej hekatomby i szczyt dokonań przyszłego noblisty w dziedzinie liryki.