Festiwal Dwa Teatry. "Dwójka bez słuchowisk nie byłaby sobą"
Z okazji XVIII Festiwalu Dwa Teatry rozmawialismy w Dwójce między innymi o tym, czym różni się pisanie dla radia od tworzenia dla telewizji. - Najpierw piszę sztukę z zamiarem wystawienia jej w teatrze żywego planu, potem oddaję do teatru telewizji. Jeśli piszę sztukę dla teatru, adaptowanie jej na potrzeby teatru telewizji jest naturalne i proste - opowiadał Wojciech Tomczyk. Jak dodał, pewne obrazy, pomysły czy sceny, które nie powinny się znaleźć w tekście dla teatru telewizji, mogą zaistnieć w przestrzeni słuchowiska. Bo "pisanie dla radia nie ma ograniczeń".
Polskie Radio Literatura>>>
Według Wawrzyńca Kostrzewskiego efekt pracy nad spektaklem telewizyjnym czy radiowym wynika ze "zderzenia dwóch wyobraźni: aktora i reżysera". Z kolei dla Tomasza Mana punktem wyjścia pracy nad tekstem jest scena żywego planu. - Moja wyobraźnia jest związana ze sceną teatralną – podkreślał.
W Dwójkowej dyskusji uczestniczyła również Monika Milewska. - Muszę mieć bardzo dokładnie nakreśloną scenerię. Kiedy piszę dla radia, włączam słuch i tym wewnętrznym uchem śledzę każdą minutę projektowanego słuchowiska – mówiła.
Jaka jest specyfika twórczości radiowej, a jaka telewizyjnej? A może dramaturgia jest tylko jedna? Czy piszący teksty przeznaczone na radiowe czy telewizyjne sceny myślą o aktorach? Zapraszamy do wysłuchania rozmowy.
***
Tytuł audycji: Strefa literatury
Prowadzi: Jacek Wakar
Goście: Monika Milewska (dramaturg, eseistka), Wojciech Tomczyk (scenarzysta, dramatopisarz), Wawrzyniec Kostrzewski (reżyser, scenarzysta), Tomasz Man (dramatopisarz, reżyser teatralny)
Data emisji: 2.07.2018
Godzina emisji: 18.00
