7 listopada, w dzień Wszystkich Świętych Dominikańskich, na całym świecie, oficjalnie rozpoczęły się obchody 800-lecia istnienia zakonu. Potrwają one do stycznia 2016r. i zakończą się spotkaniem z Ojcem Świętym w Bazylice św. Jana na Lateranie. Jednym z kluczowych wydarzeń w czasie tych obchodów, będzie spotkanie młodzieży dominikańskiej z całego świata, podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.
Dominikanów przedstawia się, jako „psy Pańskie”, ponieważ ich charyzmatem jest strzec i głosić Słowo. Na pytanie, kim jest dominikanin, o. Andrzej Kuśmierski polski koordynator obchodów odpowiada - słuchacz i głosiciel Słowa. Oto cały dominikanin. A skąd wzięli się dominikanie?
Jak tłumaczył o. Paweł Kozacki, prowincjał dominikanów, kaznodzieja, publicysta - istniejące zakony nie odpowiadały na ówczesne potrzeby i nie radziły sobie w dialogu z nowymi ruchami religijnymi. - Około XIII wieku powstawały bowiem grupy, które odwoływały się do Pisma Świętego i radykalnego życia Ewangelią. W odpowiedzi na to utworzyły się wtedy dwa zakony mendykanckie, czyli żebracze, kładące nacisk na prostotę życia i bezpośrednie dotarcie do ludzi: franciszkanie i dominikanie – powiedział o. Paweł Kozacki.
Ponieważ sława dokonania i niezwykły rozrost zakonu były wkrótce dobrze znane i doceniane w Rzymie, biskup krakowski, Iwo Odrowąż postanowił sprowadzić dominikanów do Polski. Pierwszym polskim zakonnikiem został zaś jego krewny, Jacek Odrowąż, który był kanonikiem katedralnym. - Stało się to nieomal przypadkowo, podczas jednej z podróży, Jacek Odrowąż spotkał św. Dominika, założyciela zakonu. Wkrótce przyjął habit z rąk świętego i po pewnym czasie, około roku 1222 r. przybył do Krakowa. Już rok później zaczął mieszkać tam ze wspólnotą braci. Dziś w Krakowie znajduje się pierwszy i największy klasztor budowany jeszcze za jego życia – opowiadał o. Tomasz Gałuszka, historyk kościoła.
- Ruch, który powstał od św. Dominka był niezwykle mocny, szczególnie zaangażowany intelektualnie, odważnie głoszący Słowo Boże – powiedział o. Jan Andrzej Kłoczowski historyk sztuki, kaznodzieja i filozof. - Od franciszkanów różni nas jednak różna teologia, którą głosimy. Dominikanie poszli w kierunku św. Tomasza, który uznawał ducha realizmu. Ich nową misją, która do tamtej pory była przyznawana jedynie biskupom, stało się głoszenie Ewangelii. Franciszkanie zawsze byli zaś związani z ubogimi, dawali przykład.
Dziś klasztory dominikańskie to miejsca gdzie historia przeplata się ze współczesnością, a życie zakonne z życiem świeckim. Najważniejsze charyzmaty zakonu, to: głoszenie Ewangelii, wspólne życie i jedzenie oraz veritas czyli prawda. - Jest ona dla nas fundamentem głoszenia słów Jezusa Chrystusa, ponieważ historyczne rozumienie Biblii jest rozumieniem osobowym, to jest wierności człowieka wobec Boga – tłumaczył o. Andrzej Kuśmerski.
Obowiązki zaczynają się tu od najstarszych, przywileje zaś od najmłodszych. - Dominikanie od początku byli obecni na uniwersytetach, sami chcieli studiować i poznawać Prawdę, żeby potem móc ją głosić - tłumaczył o. Paweł Kozacki. - To zakorzeniło nas w środowiskach młodych ludzi, stąd znakiem firmowym są u nas duszpasterstwa akademickie. W wielu klasztorach, krużganki sale, korytarze i kościoły, pełne są młodzieży. Obcując z nimi, wiemy jak do nich docierać, a dzięki temu, każdy odnajduje tu coś dla siebie – dodał dominikanin.
Na audycję „Familijna Jedynka" w Pierwszym Programie Polskiego Radia zapraszają Mariola i Maciej Orłowscy.
***
Tytuł audycji: „Familijna Jedynka"
Prowadzili: Mariola i Maciej Orłowscy
Data emisji: 8.11.2015 r.
Godzina emisji: 06.00
kawa
