Kiedyś zostawiono w nim szczeniaczka, czasem puszkę z piwem ktoś postawił, innym razem zabawki. Odkąd pojawił się w nim malutki chłopczyk - już więcej tego rodzaju „psikusów” nie było – mówi Jacek Przesmycki, dyrektor Domu Dziecka przy ul. Słonimskiej w Białymstoku.
Okno życia przy ul. Słonimskiej w Białymstoku jest jednym z 53. w całej Polsce. Rok temu miał miejsce jak do tej pory jedyny przypadek pozostawienia tam dziecka (na 6 lat funkcjonowania okna). Czy warto zatem, by takie „okno” istniało?
Komitet Praw Dziecka ONZ wzywa Polaków do likwidacji „okien życia”. Chodzi o tożsamość i wykorzystanie alternatywnych sposobów, np. anonimowy poród matki w szpitalu.
A co jest ważniejsze: życie wyrzucone na śmietnik albo zostawione w lesie – czy tożsamość? To już z dwojga złego lepiej zostawić takie dziecko w oknie życia, bo martwe i tak swojej tożsamości nie będzie szukać – mówi s. Barbara Król ze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi. Siostry opiekują się „oknem życia” przy ul. Hożej w Warszawie, gdzie udało się uratować już 15. dzieci.
Obrona życia to wartość wyższa niż problem tożsamości dziecka – dodaje s. Barbara.
Do tej pory dzięki funkcjonowaniu „okien życia” w Polsce udało się uratować 83 niemowlęta. Okna Życia działają w większości europejskich krajów.
Do wysłuchania reportażu zaprasza Agnieszka Kozłowska-Łysko
