Nie ma parafii w Szwecji, w której nie byliby zaangażowani Polacy lub osoby pochodzenia polskiego. W ten sposób Polacy uczestniczą w odbudowywaniu katolicyzmu w Szwecji.
PMK w Sztokholmie, tworząc swego rodzaju wysepkę polskości, gromadzi ok. 3000 Polaków na niedzielne Msze św. w kościele św. Jana, w tygodniu odprawiana jest codziennie Msza św. w kaplicy Miłosierdzia Bożego. Co jakiś czas odbywają się także różne spotkania tematyczne, spotkania popielgrzymkowe, rozmowy i dyskusje. Funkcjonuje także od pewnego czasu biblioteczka religijna. Oprócz tego raz w miesiącu odprawiana jest Msza św. w takich miejscowościach, jak Uppsala, Vasteras, Eskilstuna, Brandbergen i Jakobsberg, a zaraz po niej odbywa się spotkanie dla chętnych przy kawie. Życie sakramentalne jest zapewnione pod każdym względem. Dwa razy w ciągu roku przeżywane są rekolekcje przygotowujące do świąt Bożego Narodzenia oraz Zmartwychwstania Pańskiego, przeprowadzane przez zapraszanych w tym celu rekolekcjonistów. Ważniejsze uroczystości, jubileusze, bierzmowania, święta narodowe (rocznice odzyskania niepodległości, męczeńskiej śmierci pomordowanych w Katyniu, 3-go Maja) oraz inne okazje, swoja obecnością ubogacają hierarchowie Kościoła z Polski, przedstawiciele władz polskich w Szwecji z Ambasady RP i Konsulatu Generalnego oraz reprezentanci organizacji polskich i polonijnych. Organizowane są również pielgrzymki do Lourdes, Ziemi Świętej, Vadsteny, na spotkanie z Ojcem Świętym, specjalne wyjazdy dla młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania i po bierzmowaniu, obozy letnie dla ministrantów, kolonie dla dzieci (w Falun, w domu Sióstr Brygidek, Matemblewo).
Polska Misja Katolicka w Sztokholmie istnieje z racji widocznej potrzeby jej istnienia w polskiej społeczności emigracyjnej oraz dzięki osobom czynnie wspierającym tą jednostkę Kościoła: czy to w sposób materialny, czy też mniej wymierny, lecz nie mniej ważny i istotny. Jest to część Kościoła katolickiego w Szwecji, wspólnota świadoma swej inności, która zadbała o niezależność (w sensie miejsca i sposobu prowadzenia duszpasterstwa), chcąc przeżywać wiarę zgodnie z duchowością i mentalnością swego narodu, aby przekazywać ją jako wartość następnym pokoleniom (co Kościół katolicki popiera w swym uniwersalizmie i nauczaniu o inkulturacji).
