2 kwietnia 1982 roku wojska argentyńskie zajęły Falklandy, zamorskie terytorium Wielkiej Brytanii na Południowym Atlantyku.
Dało to początek wojnie, która zakończyła się 14 czerwca kapitulacją Argentyńczyków. Falklandy-Malwiny to archipelag oddalony o 650 kilometrów na wschód od wybrzeży argentyńskich. Grupa dwóch większych i około 200 małych wysp zajmuje powierzchnię ponad 12 tysięcy kilometrów kwadratowych.
Do archipelagu, który w 1832 roku stał się kolonią brytyjską, Argentyna rościła sobie prawa od zawsze. 2 kwietnia 1982 roku helikoptery argentyńskie wysadziły 150 ludzi niedaleko stolicy Falklandów - Port Stanley. Kilka godzin później do brzegu przybiło blisko 3 tysiące żołnierzy i pojazdy opancerzone. Wkrótce gubernator brytyjski wydał rozkaz złożenia broni. Wojska argentyńskie zajęły wyspy: Georgia Południowa i Sandwich Południowy, a generał Mario Menendez ogłosił się wojskowym gubernatorem wysp. Na reakcję Brytyjczyków nie trzeba było długo czekać. Już 1 maja Rada Wojenna z udziałem premier Margaret Thatcher dała rozkaz ataku. Z Wyspy Wniebowstąpienia wyruszył brytyjski bombowiec RAF Vulkan i zbombardował płytę lotniska w Port Stanley. Rozpoczęła się ofensywa. Początkowo Argentyńczycy mieli znaczną przewagę bojową. Podstawową przyczyną ich klęski był jednak fakt, iż nie liczyli się z tak szybką reakcją i determinacją Brytyjczyków. Wojna o Falklandy zakończyła się niekwestionowanym zwycięstwem Wielkiej Brytanii, która zajęła cały sporny obszar i pozbawiła zdolności operacyjnej argentyńską marynarkę wojenną i lotnictwo.
Brytyjczycy skierowali w stronę Falklandów 5 tysięcy ludzi, 3 lotniskowce, niszczyciele, fregaty i statki transportujące oddziały - razem 36 okrętów. Argentyńczycy dysponowali 12 tysiącami żołnierzy, lotnictwem, artylerią przeciwlotniczą i lądową, czołgami, a także rakietami ziemia-powietrze. W nocy z 14 na 15 maja rozpoczął się atak brytyjskich sił specjalnych SAS na bazę lotniczą Pebble Island, oddaloną o 170 kilometrów od Port Stanley.
21 maja nastąpił desant na wschodnich Malwinach, w zatoce San Carlos. Brytyjczycy zdobyli również Goose Green, górę Kent, Longdon, Harriet, Wireless Ridge. Zdobycie wzgórza Tumbledown przesądziło o upadku Port Stanley. 14 czerwca oddziały argentyńskie zgrupowane w stolicy poddały się. Wojna o Falklandy kosztowała życie ponad 250 żołnierzy brytyjskich i około 650 argentyńskich. Z politycznego punktu widzenia przyniosła wzrost poparcia społecznego dla premier Margaret Thatcher, zapewniając jej zwycięstwo w wyborach w 1983 roku. Upadła także junta generała Leopoldo Galtieriego, który podał się do dymisji, a Argentyna otrzymała szansę powrotu na drogę demokracji.
