Чаму грамадзяне краіны, армія якіх бамбіць украінскія гарады, могуць спакойна адпачываць на еўрапейскіх пляжах і закупацца ў еўрапейскіх буціках? Здаецца, расійскае турыстычнае Эльдарада набліжаецца да канца, піша партал Interia, цытуючы артыкул сусветнага выдання The Economist.
У 2024 годзе больш за 500 тыс. расіян атрымалі візы, якія дазваляюць ім уехаць у Шэнгенскую зону, прычым палова з іх мела шматразовы ўезд на працягу многіх гадоў. Цяпер жа колькасць наведвальнікаў скарацілася на 90% у параўнанні з 2019 годам. Нягледзячы на гэта, іх занадта шмат для тых еўрапейцаў, якія задаюцца пытаннем, чаму грамадзяне краіны, армія якіх бамбіць украінскія гарады, могуць спакойна адпачываць на еўрапейскіх пляжах і закупацца ў еўрапейскіх буціках?
7 лістапада Еўрапейскі Саюз паведаміў, што расіянам больш не будуць выдаваць шматразовыя візы. Тое, што некаторыя лічаць рашэннем здаровага сэнсу, іншыя, у тым ліку праціўнікі Пуціна, памылковым крокам.
Відавочнай прычынай рашэння аб узмацненні правілаў зʼяўляецца пытанне бяспекі. Акрамя ўварвання ва Украіну, Расія наносіць па Еўропе ўдары больш тонкімі формамі агрэсіі. Беспілотнікі, якія кружаць вакол аэрапортаў, караблі, якія знішчаюць кабелі ў Балтыйскім моры, кібератакі і іншыя варожыя дзеянні выклікаюць трывогу ў Еўропе.
Такім чынам, спыненне выдачы шматразовых віз – гэта спосаб праверкі кожнага візіту і разумная мера бяспекі. Аднак галоўнай прычынай абмежаванняў зʼяўляецца абурэнне еўрапейцаў.
Расіяне, якія могуць дазволіць сабе весяліцца на Ібіцы, хутчэй за ўсё падтрымліваюць пуцінізм – няхай гэта будзе алігарх альбо звычайны прадстаўнік сярэдняга ці вышэйшага класу.
Журналіст The Economist піша, што ў яго з’яўлялася агіда, калі дзяліў тэрасу парыжскай кавярні або альпійскі падʼёмнік з расійскімі турыстамі, якія атрымлівалі асалоду ад бесклапотнага адпачынку, перш чым, меркавана, вярнуцца на сваю добра платную працу дома, ад якой плацяць падаткі, што ідуць на вайну Пуціна. Ці не зʼяўляецца гэта ўварванне, прынамсі часткова, іх віной? Як яны могуць атрымліваць задавальненне ад бесклапотнага жыцця?
Але гэтак жа непрыемна прыпісваць віну дыктатуры ўсім 144 млн жыхарам Расіі, многія з якіх сталі першымі ахвярамі Пуціна.
Нядаўна Еўропа прапагандавала ідэю, каб да звычайных расіян ставіцца інакш, чым да рэжыму. Алігархі і блізкія да рэжыму павінны былі стаць абʼектам санкцый, але звычайныя расіяне маглі б стаць саюзнікамі супраць Пуціна. Чаму б не вітаць іх у Еўропе? Кожны рубель, выдаткаваны ў Мілане, пазбаўляе Расію сродкаў, піша The Economist, артыкул якога цытуе партал Interia.
вс