— Я раблю гэта не з лёгкім сэрцам, але гэта пераломны момант, — так патлумачыў сваё рашэнне накіраваць брытанскія войскі ва Украіну прэм'ер-міністр Вялікабрытаніі сэр Кейр Стармер.
Для Францыі таксама рашэнне ў гэтым пытанні было няпростым. Лідар «Нацыянальнага згуртавання», прарасійская Марын Ле Пэн, у апытаннях дае высокія вынікі. Французы баяцца, што яна можа стаць прэзідэнтам у 2027 годзе. Адпраўка французскіх войскаў ва Украіну, безумоўна, палегчыць ёй гэтую задачу.
Нягледзячы на гэта, абедзве краіны рашыліся на гэты няпросты крок. Дональд Туск сказаў, што не бачыць такой магчымасці, піша Rzeczpospolita. Ён таксама заявіў, што гэтага ад Польшчы ніхто і не чакае. Аднак паверыць у апошняе няпроста. Ужо ў снежні Макрон прыязджаў у Варшаву, каб пераканаць падтрымаць гэтую ініцыятыву. У панядзелак міністр замежных спраў Францыі Жан-Ноэль Баро заявіў, што ў міратворчай місіі павінны ўдзельнічаць «тры моцныя арміі: французская, брытанская і польская». Ён заявіў, што гэта з'яўляецца ўмовай дасягнення «трывалага міру» ва Украіне.
Аднак унутраная дынаміка настрояў мае ключавое значэнне для Дональда Туска: размова пра шанцы Рафала Тшаскоўскага на поспех на выбарах прэзідэнта ў гэтым годзе.
Прычыны чаканняў у дачыненні да Польшчы відавочныя: геаграфічнае становішча, даўні ўдзел ва ўкраінскіх справах і значныя выдаткі на абарону. А таксама цяперашняе старшынства ў ЕС, прыярытэтам якога з'яўляецца бяспека супольнасці.
Эмануэль Макрон склікаў у Парыжы саміт найважнейшых еўрапейскіх саюзнікаў, каб выратаваць бяспеку не толькі Украіны, але і самой Еўропы.
Пазіцыя Туска шмат у чым спрычынілася да таго, што парыжскі саміт наўрад ці можна лічыць паспяховым. Паколькі Польшча не была на вышыні, то і іншыя лідары, якія бралі ўдзел у сустрэчы: прэм'ер-міністры Іспаніі і Італіі і канцлер Германіі таксама не зрабілі ніякіх заяваў пра гатоўнасць удзельнічаць у місіі ва Украіне.
Рэакцыя Дональда Трампа цяпер будзе мець вырашальнае значэнне. Ён накіраваў запыт саюзнікам наконт таго, як магчыма забяспечыць гарантыі бяспекі Украіны. Калі Вашынгтон убачыць адказ з Варшавы і іншых еўрапейскіх сталіц — акрамя Лондана, Парыжа ці Стакгольма — ён можа вырашыць, што не варта ўключаць Еўропу ў перамовы з Пуціным.
Будзем спадзявацца, што вынікам гэтага не будзе пагадненне без рэальных гарантый бяспекі для Кіева, як гэта было двойчы ў мінулым: у Будапешцкім мемарандуме і Мінскіх пагадненнях. Тады суадказнасць Польшчы за лёс Украіны можа быць вельмі сур'ёзнай.
Rzeczpospolita/вх