Мары пра «заходняе» жыццё
У сваіх успамінах «20 лістоў да сябра», яна апісвала, якім было яе жыццё ў СССР, чаканні, агульную сітуацыю ў краіне. Ужо тады, яна (а ў савецкія часы гэта было небяспечна для жыцця), наўпрост пісала пра неабходнасць адкрыцця на Захад, і марыла пра жыццё іншае, чым у савецкай краіне, яна крытычна ставілася да «савецкага пурытанізму». Яна таксама спадзявалася на тое, што новае «паслясталінскае» пакаленне будзе больш адважным у прарыве на Захад. Але гэтага не адбылося, што магчыма сталася псіхалагічным фактарам яе рашэння з’ехаць з СССР.
Даспяванне да эміграцыі
Іншым матывам была і інтэнсіўная дэсталінізацыя ў канцы 50х гадоў. Хаця «хрушчоўскія» чысткі яе асабіста не закранулі, ідэалагічная трансфармацыя сістэмы, змена стаўлення да яе бацькі зрабілі сваю справу.
«Дапамога» мужа
Святлана Алілуева мела даволі багатае амурнае жыццё. У яе было шмат раманаў і 5 шлюбаў. Адным з яе любоўнікаў быў савецкі дысідэнт і палітзняволены Андрэй Сіняўскі. Шляхам да эміграцыі Алілуевай быў чацвёрты шлюб з індыйскім камуністычным дзеячам Браджэшам Сінгхам, які прыехаў у СССР лячыцца. Яны пажаніліся ў 1963 г. Сінгх быў старэйшы за Алілуеву на 26 гадоў. Стан здароў'я Сінгха быў вельмі цяжкі, і Святлана намагалася выпрасіць дазвол на выезд у Індыю, пісала лісты асабіста Брэжневу і ў Палітбюро. Але савецкія ўлады не дазвалялі выехаць. Толькі, калі Сінгх памёр у 1966 годзе, Алілуевай дазволілі адвезці цела мужа ў Індыю.
Крок да новага жыцця
Ёй было дазволена знаходзіцца ў Індыі толькі 7 дзён у суправаджэнні 2 агентаў КДБ. У лістападзе дачка Сталіна вылецела ў Дэлі і там ёй удалося зацягнуць знаходжанне на некалькі месяцаў. Пасля таго, як Масква пачала настойліва патрабаваць вяртання, Алілуева вырашылася на радыкальны крок. 6 сакавіка 1967 году дачка Сталіна павінна была выляцець у Маскву. Яна нават сабрала рэчы, купіла білет. Савецкі амбасадар вярнуў ёй пашпарт.
Уцёкі на Захад
Перад адʼездам Святлана вырашыла прайсціся, і менавіта падчас прагулкі, нягледзячы на суправаджэнне афіцэраў КДБ, яна забегла на тэрыторыю амерыканскай амбасады. Папрасіла палітычнага прытулку і адразу ўначы таго ж дня, супрацоўнікі амерыканскага пасольства пасадзілі яе на самалёт у Швейцарыю. Пасля гэтага яе вывезлі ў ЗША, дзе яна пражыла амаль 40 год.
Туга і расчараванне
У 1984 годзе Святлана Алілуева вырашыла вярнуцца ў СССР. Гэтае рашэнне выклікала хвалю энтузіязма, ёй вярнулі пашпарт, стварылі ўсе умовы для жыцця, але праз 2 гады, расчараваўшыся, Алілуева вырашыла вярнуцца ў ЗША. Ёй гэта дазволілі толькі пасля ўмяшальніцтва першага сакратара КПСС Міхаіла Гарбачова. Святлана Алілуева памерла ў 2011 годзе.
Павел Усаў