Władysław Reymont został uhonorowany za powieść "Chłopi", obrazującą w czterech tomach życie społeczności wiejskiej. Powieść nawiązywała do fascynacji chłopską energią, naturalnością i prostotą życia, charakterystyczną dla wielu dzieł początków XX wieku. Dobrze przyjęta przez czytelników, wkrótce została przełożona na język niemiecki, rosyjski, szwedzki, czeski, hiszpański i angielski.
W jednym z listów, tak Reymont komentował decyzję Komitetu Noblowskiego: "(...) przyznaję się przed Wami, że ta nagroda uderzyła we mnie istotnym, wstrząsającym piorunem. Bowiem mimo wszelkich nadziei, (...) w głębi hodowałem niewiarę". Z powodu choroby pisarz nie pojechał na ceremonię do Sztokholmu, w jego imieniu Nobla odebrał poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Alfred Wysocki.
Literacki Nobel stał się zwieńczeniem całego dorobku pisarskiego Reymonta, otrzymał go bowiem u schyłku życia. Autor „Chłopów” i „Ziemi obiecanej” zmarł 5 grudnia 1925 roku. Podczas pogrzebu kondukt żałobny przeszedł przez całą Warszawę, z katedry św. Jana na Cmentarz Powązkowski, gdzie pisarz został pochowany. Jego serce znajduje się w bazylice Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu.
Pośmiertnie, w 2018 roku, w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, Władysław Reymont został odznaczony Orderem Orła Białego. Najwyższe polskie odznaczenie przyznano w uznaniu "znamienitych zasług poniesionych dla chwały, dobra i pożytku Rzeczypospolitej Polskiej". Od 1994 roku jest przyznawana Nagroda Literacka im. Władysława Reymonta. Otrzymują ją twórcy za dzieła prezentujące wysoki poziom artystyczny, a także zachowujące tożsamość i kontynuujące tradycje narodowe.
IAR/PAP/ep