Jan "Ptaszyn" Wróblewski urodził się 27 marca 1936 roku w Kaliszu. Jest saksofonistą tenorowym i barytonowym. Swoją karierę rozpoczął w 1954 roku w Poznaniu, gdzie prowadził studenckie zespoły grając na fortepianie i klarnecie. Za profesjonalny debiut można uznać wystep na pierwszym festiwalu jazzowym w Sopocie w 1956 roku z legendarnym sekstetem Krzysztofa Komedy. "Ptaszyn" Wróblewski pozostał w nim do końca jego istnienia, do 1957 roku. W tamtym okresie grał na klarnecie i barytonie. Od jesieni 1957 roku już niemal wyłącznie na saksofonie tenorowym. Od tamtej pory aż do dzisiaj koncertuje i nagrywa z najważniejszymi polskimi jazzmanami, przyczyniając się do nadania kształtu brzmienia określanego przez krytykę jako Polska Szkoła Jazzu.
Za kolejny punkt przełomowy w karierze Jana Wróblewskiego uważa się przesłuchanie przeprowadzone latem 1958 przez George Weina, amerykańskiego promotora jazzu, w wyniku którego został on zaangażowany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman oraz jedyny z krajów zza tzw. żelaznej kurtyny wystąpił na festiwalu jazzowym w Newport (USA).
W 1962 roku związuje się z zespołem Andrzeja Kurylewicza z którym w czerwcu 1963 nagrywa pierwszy polski jazzowy longplay, "Go Right". Album jest dziełem kwintetu Kurylewicza, w którym oprócz lidera i "Ptaszyna" wystąpili Wojciech Karolak, Tadeusz Wójcik i Andrzej Dąbrowski.
"Ptaszyn" jako lider wydał solo ponad 30 płyt. Brał też udział w nagraniu kilkudziesięciu innych płyt. Poza tym komponował również muzykę filmową ("Pan Anatol szuka miliona", "Niech żyje miłość") oraz popularne piosenki, wykonywane m.in. przez Ewę Bem, Łucję Prus, Marylę Rodowicz i Andrzeja Zauchę. Tworzył również koncerty symfoniczne.
(kow)
