Gilmour David

Kiedy na początku lat sześćdziesiątych David Gilmour uczył grać na gitarze świętej pamięci Syda Barretta, nikt nie przypuszczał, że losy obu panów skrzyżują się kilka lat później w jednym z najlepszych zespołów w historii muzyki.

fot. EMI Music Poland

Kiedy na początku lat sześćdziesiątych David Gilmour uczył grać na gitarze świętej pamięci Syda Barretta, nikt nie przypuszczał, że losy obu panów skrzyżują się kilka lat później w jednym z najlepszych zespołów w historii muzyki.

Biografia Gilmoura zaczyna się dość nietypowo jak na rockowego muzyka. Utarło się, że ci, którym dane było stać się wielkimi, pochodzili z biednych rodzin i w młodości zamieszkiwali biedne dzielnice wielkich miast. Często zdarza się, że wychowywali się w rodzinach wielodzietnych, nierzadko rozbitych. Tymczasem urodzony 6 marca 1946 roku w angielskim Cambridge David był drugim dzieckiem Douglasa oraz Sylvii Gilmour. Ojciec przyszłego gitarzysty wykładał na słynnym Uniwersytecie Cambridge, matka była nauczycielką. W domu niczego nie brakowało. Mimo to młody Gilmour musiał stosunkowo szybko dojrzeć i usamodzielnić się. Kiedy miał osiemnaście lat, rodzice wyjechali na stałe do USA.

Niedługo potem David założył zespół Joker’s Wild. Wcześniej występował w pubach z grupą The Newcomers, z którą grał covery m.in. The Beatles i The Beach Boys. Joker’s Wild nagrali mini album zatytułowany po prostu "Joker’s Wild". Niesamowicie limitowane wydanie płyty (50 sztuk) trafiło głównie w ręce rodzin i przyjaciół muzyków. Zespół rozpadł się 1967 roku na skutek nieudanych "wojaży" po Francji. O potencjale grupy niech świadczą losy jej muzyków. Basista Rick Wills grał w późniejszym czasie w Foreigner i Bad Company, perkusista John Wilson współpracował przy solowych płytach Syda Barretta i Davida Gilmoura. A sam Gilmour?

Kiedy na skutek problemów z narkotykami stan zdrowia psychicznego Syda Barretta zaczął się pogarszać, pozostali członkowie odnoszącego pierwsze sukcesy Pink Floyd zrozumieli, że będą potrzebowali zastępcy na stanowisko śpiewającego gitarzysty. Wybór padł na starego znajomego Syda. W ten sposób na początku 1968 roku David Gilmour dołączył do Rogera Watersa, Nicka Masona i Richarda Wrighta. Początkowo zastępował Barretta jedynie podczas koncertów, gdyż Syd nie był w stanie grać. Pięcioosobowy skład Pink Floyd funkcjonował przez kilka miesięcy, jeszcze w 1968 zespół pożegnał się z Sydem na stałe.[----- Podzial strony -----]
Gilmour nie pobierał lekcji gry na gitarze. Pierwsze kroki stawiał w oparciu o książkę instruktażową i dołączoną do niej płytę. Autorem zestawu był amerykański pieśniarz folkowy i polityk Pete Seeger. David wykształcił charakterystyczny styl, który w dużej mierze stanowił o brzmieniu Pink Floyd. Feelingu Gilmoura nie sposób pomylić z grą innego gitarzysty. Pierwszą płytą Floydów, na której słychać Davida, była "A Sauceful Of Secrets" z 1968 roku. Muzyk pozostał w zespole do końca jego istnienia. Współtworzył wiele jego przebojów, wśród których znajdują się "Wish You Were Here", "Time" czy "High Hopes".

Praca z Pink Floyd pochłaniała mnóstwo czasu, niemniej David znalazł go trochę, by nagrywać solowe płyty. Solowy debiut – "David Gilmour" – popełnił w 1978 roku, sześć lat później nagrał kolejną płytę – "About Face". Drugi krążek gitarzysty ukazał się w momencie największego kryzysu Pink Floyd zakończonego zawieszeniem działalności przez zespół. Floydzi odrodzili się w 1987 roku, już bez Rogera Watersa. W 1994 roku na rynku ukazało się ostatnie studyjne dzieło grupy "The Division Bell". Konflikt na linii Waters – reszta zespołu był na tyle poważny, że panowie przez blisko 20 lat nie rozmawiali ze sobą. Zeszli się, by wesprzeć charytatywną akcję "Live 8", której pomysłodawcą i motorem był Bob Geldof wspierany przez wokalistę U2 - Bono. Pink Floyd byli bohaterami jednego z ośmiu koncertów, wystąpili w Londynie 2 lipca 2005 roku.

"On An Island (Live In Gdansk)"

Rok później w ręce fanów trafiła trzecia solowa płyta Gilmour "On An Island". Gościnnie gra tutaj Richard Wright, a także polski pianista Leszek Możdżer. Zwieńczeniem trasy promującej krążek jest koncertowe wydawnictwo "Live In Gdańsk", zawierające rejestrację koncertu zagranego w tamtejszej stoczni 26 sierpnia 2006 roku. W 2003 roku królowa Elżbieta II nadała Gilmourowi tytuł Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego, wcześniej bo w 1996 muzyk – jako członek Pink Floyd – trafił do Rock And Roll Hall Of Fame.

(mk)