fot. Malwiny De BradeNiebanalność, potencjał, głos, wytrwałość, cierpliwość i wiele innych cnót – wszystko to potrzebne jest dziś niekomercyjnemu artyście, aby zostać zauważonym na polskiej scenie muzycznej. Wygląda na to, że wspomniane cechy posiada Gabriela Kulka, rodowita warszawianka z rocznika ‘79., córka znanego wirtuoza skrzypiec i profesora Akademii Muzycznej - Konstantego Andrzeja Kulki. Oprócz niesamowitego głosu o bardzo szerokiej skali może pochwalić się jednoczesną grą na fortepianie, obecnym we wszystkich jej utworach. Sama określa siebie jako "piosenko-pisarkę", ale już jej muzyka wymyka się wszelkim klasyfikacjom gatunkowym. Często definiowana jest jako połączenie jazzu, rocka, musicalu i współczesnej muzyki alternatywnej.
Jak każdy określany jako niszowy wykonawca zaczynała swoją zawodową przygodę z muzyką w klubach i kawiarniach. Ją i jej fortepian gościły takie warszawskie miejsca jak Traffic czy Jazz Cafe Helicon, gdzie oprócz paru własnych kompozycji grała covery takich wykonawców jak Björk, Ozzy Osbourne czy Iron Maiden. Swoje miejsce znalazła także w programie telewizyjnym "Kuba Wojewódzki", gdzie wykonała autorską wersję "London Calling" The Clash. Wszystkie covery zebrała w jeden zgrabny pakiet i stworzyła prywatne dziełko "Songs For Wolf".
Swoją pierwszą płytę "Between Miss Scylla Aand A Hard Place" nagrała w 2003 r., jak sama mówi "w domowych warunkach". Zawartymi na niej kompozycjami momentalnie nasunęła wszystkim skojarzenia z twórczością Tori Amos i Kate Bush, do których rzeczywiście sama przyznaje się nawiązywać. Recenzenci pisali o jej niebywałym nowatorstwie i nazywali wielkim odkryciem w łączeniu jazzowych kompozycji z rockowym pazurem i poetyckimi tekstami. Niestety, album przeszedł bez większego echa.
Nie zrażając się brakiem spektakularnego sukcesu i trudnościami w pozyskaniu dystrybutora, małymi kroczkami szła do celu, którym było wydanie drugiego krążka "Out", obecnego na półkach sklepowych od sierpnia 2006 r. Tym razem był to strzał w dziesiątkę, bo pierwszy nakład wyczerpał się na tyle szybko, że w listopadzie 2007 r. ukazała się jego re-edycja. Wydawnictwo zostało bardzo entuzjastycznie przyjęte przez prasę, a jej niebanalne teksty o psychopatycznych zabójcach czy upadłych idolach wyśpiewane w większości po angielsku przyciągnęły dramaturgią i bezbłędnością wykonania.
Jej atutem są koncerty takie jak ten w radiowej Trójce w Studiu im. Agnieszki Osieckiej czy w Filharmonii Narodowej. Dowodem na osiągnięty sukces jest nominacja do nagrody im. Mateusza Święcickiego Programu Trzeciego Polskiego Radia "za poszukiwanie własnej, oryginalnej koncepcji artystycznej".
(af)
