Odrzucić rękawicę Paganiniemu

Niewielka liczba dzieł na altówkę powoduje, że muzycy grający na tym instrumencie zmuszeni są często albo do korzystania z transkrypcji albo do wyszukiwania dzieł współczesnych kompozytorów, którzy zwracają na nią szczególną uwagę. Jednym z nich, o którym śmiało można powiedzieć, że ją ukochał, jest urodzony w 1945 roku amerykański altowiolonista i kompozytor Michael Kimber.

Marcin Murawski na okładce płyty

Foto: materiały prasowe

 

Odrzucić rękawicę Paganiniemu

Niewielka liczba dzieł na altówkę powoduje, że muzycy grający na tym instrumencie zmuszeni są albo do korzystania z transkrypcji albo wyszukiwania dzieł współczesnych kompozytorów, którzy zwracają na nią szczególną uwagę. Jednym z nich, o którym śmiało można powiedzieć, że ją ukochała, jest urodzony w 1945 roku amerykański altowiolonista i kompozytor Michael Kimber.

Populizatorem jego twórczości w naszym kraju jest Marcin Murawski, który wraz ze swoimi studentami podjął się niełatwego dzieła interpretacji utworów - rzadko lub nigdy do tej pory nie rejestrowanych. Pomocną dłoń znalazł w specjalizującym się w nagrywaniu zapomnianej muzyki polskiej wydawnictwie Acte Prealable, dla którego już wcześniej nagrał kilka interesujących albumów m.in z muzyką Johanna Nepomuka Hummla, Romana Palestera i Paula Kletzkiego. W efekcie na rynku ukazała się właśnie czwarta płyta z utworami Kimbera w wykonaniu Murawskiego. Na ostatnim krążku altowiolista otoczony jest nie tylko swoimi studentami, ale także wspiera go Orkiestra Kameralna Concertino pod batutą Marka Siwka, którą mogliśmy już usłyszeć na drugim albumie z serii m.in na „Concertino pour alto et orchestra a cordes” (pseudobarokowej perełce) i w brawurowej, nawiązującej do twórczości choćby Sarasate czy Ravela „Fantasia Hispana”. Muzyka Kimbera na altówkę jest niezwykle różnorodna, słychać, że kompozytor wciąż szuka nowych źródeł inspiracji i niezwykle często znajduje natchnienie nie tyle w przeszłości – w uwielbianym przez siebie Beli Bartoku, ale przede wszystkim w folklorze, na który naprowadzają nas już same tytuły utwrów, jak choćby: „Echoes of Greece”, „Rustic Dances”, „Three Armenian Impressions” czy „Two pieces in Spanish Style”. Kimber igra ze słuchaczami raz podrywając ich do irlandzkiego tańca („Szmaragdowa wyspa”), by w innym miejscu znów zwrócić się do przeszłości i odpowiedzieć na rzuconą przez dwustu laty przez Nicolo Paganiniego rękawicę, jaką były jego kaprysy. „Zasadniczy pomysły na nowy utwór zaczynają stopniowo zbierać się w głowie i pojawiają się w najbardziej nieoczekiwanych momentach. Czasami uda mi się przyszpilić niektóre z nich tak, by nie uciekły. W pewnym momencie zaczynam wszystkie je zbierać, a kiedy ten proces zaczyna się, to albo zatracam się całkowicie w komponowaniu i idzie ono wtedy bardzo szybko – albo po prosty nic się nie udaje... i muszę zaczynać od początku. W końcu, kiedy już mam utwór w mniejszym lub większym zarysie, potrzebne są dni, czasem tygodnie, żeby przejrzeć go i uzupełnić, aż poczuję, że nic więcej już nie trzeba”. Kolejne utwory Kimbera stanowią wyraz twórczego rozmysłu nad korzeniami naszej europejskiej cywilizacji – kompozytor ten jest bowiem nie tylko mocno zanurzony w klasyce, ale także w folklorze i stara się zrozumieć „klimat”, „atmosferę” danej kultury – nie po to, by ją modnie dekonstruować lecz by tworzyć na jej bazie kolejne architektoniczne arcydzieła. Czego możemy się spodziewać na planowej na przyszły rok piątej części podróży po twórczości Kimbera? – Będzie ona zgodnie z konwencją, z jednej strony powrotem do korzeni, ale z drugiej mocnym skokiem w nowoczesność. Będą na niej prawie wyłącznie utwory solowe na altówkę (m.in. Sonata na altówkę solo) wykonane w znacznej części przez moich studentów, ale nie zabraknie też większej dawki elektroniki i mocnych beatów, wynikających z dalszej współpracy z Krzysztofem Spychałą, który zaznaczył już swoją obecność na trzecim krążku – zapowiada w rozmowie z polskieradio.pl Marcin Murawski.

Mieczysław Burski

Populizatorem jego twórczości w naszym kraju jest Marcin Murawski, który wraz ze swoimi studentami podjął się niełatwego dzieła interpretacji utworów - rzadko lub nigdy do tej pory nie rejestrowanych. Pomocną dłoń znalazł w specjalizującym się w nagrywaniu zapomnianej muzyki polskiej wydawnictwie Acte Prealable, dla którego już wcześniej nagrał kilka interesujących albumów m.in z muzyką Johanna Nepomuka Hummla, Romana Palestera i Paula Kletzkiego. W efekcie na rynku ukazała się właśnie czwarta płyta z utworami Kimbera w wykonaniu Murawskiego. Na ostatnim krążku altowiolista otoczony jest nie tylko swoimi studentami, ale także wspiera go Orkiestra Kameralna Concertino pod batutą Marka Siwka, którą mogliśmy już usłyszeć na drugim albumie z serii m.in na „Concertino pour alto et orchestra a cordes” (pseudobarokowej perełce) i w brawurowej, nawiązującej do twórczości choćby Sarasate czy Ravela „Fantasia Hispana”.

Muzyka Kimbera na altówkę jest niezwykle różnorodna, słychać, że kompozytor wciąż szuka nowych źródeł inspiracji i niezwykle często znajduje natchnienie nie tyle w przeszłości – w uwielbianym przez siebie Beli Bartoku, ale przede wszystkim w folklorze, na który naprowadzają nas już same tytuły utwrów, jak choćby: „Echoes of Greece”, „Rustic Dances”, „Three Armenian Impressions” czy „Two pieces in Spanish Style”. Kimber igra ze słuchaczami raz podrywając ich do irlandzkiego tańca („Szmaragdowa wyspa”), by w innym miejscu znów zwrócić się do przeszłości i odpowiedzieć na rzuconą przez dwustu laty przez Nicolo Paganiniego rękawicę, jaką były jego kaprysy. „Zasadniczy pomysły na nowy utwór zaczynają stopniowo zbierać się w głowie i pojawiają się w najbardziej nieoczekiwanych momentach.

Czasami uda mi się przyszpilić niektóre z nich tak, by nie uciekły. W pewnym momencie zaczynam wszystkie je zbierać, a kiedy ten proces zaczyna się, to albo zatracam się całkowicie w komponowaniu i idzie ono wtedy bardzo szybko – albo po prosty nic się nie udaje... i muszę zaczynać od początku. W końcu, kiedy już mam utwór w mniejszym lub większym zarysie, potrzebne są dni, czasem tygodnie, żeby przejrzeć go i uzupełnić, aż poczuję, że nic więcej już nie trzeba - tłumaczył kompozytor w wywiadzie dla "Muzyka 21".

Kolejne utwory Kimbera stanowią wyraz twórczego rozmysłu nad korzeniami naszej europejskiej cywilizacji – kompozytor ten jest bowiem nie tylko mocno zanurzony w klasyce, ale także w folklorze i stara się zrozumieć „klimat”, „atmosferę” danej kultury – nie po to, by ją modnie dekonstruować lecz by tworzyć na jej bazie kolejne architektoniczne arcydzieła.

Czego możemy się spodziewać na planowej na przyszły rok piątej części podróży po twórczości Kimbera? – Będzie ona zgodnie z konwencją, z jednej strony powrotem do korzeni, ale z drugiej mocnym skokiem w nowoczesność. Będą na niej prawie wyłącznie utwory solowe na altówkę (m.in. Sonata na altówkę solo) wykonane w znacznej części przez moich studentów, ale nie zabraknie też większej dawki elektroniki i mocnych beatów, wynikających z dalszej współpracy z Krzysztofem Spychałą, który zaznaczył już swoją obecność na trzecim krążku – zapowiada w rozmowie z polskieradio.pl Marcin Murawski.

Mieczysław Burski