Queen przekracza granice przeboju

Radiowy hit powinien mieć około 3 minut, zmieścić w ciągu nich jak najwięcej refrenów i powinien dać się zagwizdać po pierwszym przesłuchaniu? Niekoniecznie.

26 stycznia 1991, "Innuendo", monumentalny tytułowy utwór z 13 płyty Queen zawędrował na sam szczyt brytyjskiej listy przebojów. Trwająca 6 minut i 29 sekund piosenka stała się czwartym najdłuższym "numerem jeden" w historii UK Charts, zajmując miejsce na podium tuż za "Hey Jude" Beatlesów "We Are the World" projektu USA for Africa's oraz "Belfast Child" z repertuaru Simple Minds.

Fundament pod tą rozbudowaną rockową suitę powstał w czasie pobytu Jej Królewskiej Mości w Szwajcarii. Freddie Mercury słysząc charakterystyczny beat wygrywany przez jamujących muzyków grupy szybko narzucił nań melodię i pierwsze słowa. Resztę tekstu dopisał perkusista Roger Taylor, składając w nim hołd piosence Led Zeppelin "Kashmir". Środkową część piosenki skomponował Mercury, zaś słynne gitarowe solo w stylu flamenco zagrał muzyk grupy Yes, Steve Howe.

Rozbudowaną piosenkę wsparło równie złożone video. Wykorzystano w nim różne techniki animacji. W wielowymiarowym teledysku pojawiają się m.in. zanimowane poklatkowo plastelinowe figurki, zmontowane fragmenty innych klipów Queen, fragmenty starych filmów oraz nawiązania do malarskich mistrzów różnych epok. Mercury pojawia się tu niczym postać ze szkiców Leonarda da Vinci, Brian May reprezentuje na nim styl wiktoriańskiej akwaforty, Roger Taylor uosabia malarstwo Jacksona Pollacka zaś John Deacon został zdekonstruowany w stylu Pabla Picasso.

Wydana w 5 lutego 1991 roku płyta "Innuendo" była ostatnim krążkiem Queen, który ukazał się za życia Mercurego. Artysta zmarł w wyniku powikłań wywołanych AIDS 10 miesięcy później.