Przewodnik płytowy nr 4

W nowej porcji audio recenzji Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński prezentują trzy nowalijki roku 2010 i jedną zaległość roku poprzedniego.

"Pop ambient vol.10", Kompakt 2010
Firmowa składanka niemieckiego labelu elektronicznego, wymyślona przez jego współzałożyciela Wolfganga Voigta świętuje okrągły jubileusz wydawniczy. Tym razem na krążku, nieodmiennie zdobionym motywem kwiatów, pojawiło się mniej nowych twarzy. Album wypełnili czołowi artyści z katalogu wytwórni z Jurgenem Paape, The Orb i samym Voigtem na czele. Ciekawostkę stanowi fakt, iż zgromadzone na kompilacji ambientowe kompozycje charakteryzują stosunkową zwartością jak na ramy tego gatunku.

Adam Green - "Minor Love", Rough Trade 2010
Szóstym solowym albumem członek legendarnej grupy Moldy Peaches, próbuje zatrzeć pojawiające się opinie o jego arogancji i mizoginizmie. Na krążku artysta ukazuje bardziej stonowane i przystępne oblicze, rezygnując z ekscentrycznego poczucia humoru i wycieczek w czasy młodości. Ta zaledwie 32 minutowa płyta, wypełniona dość konwencjonalnymi w treści piosenkami przez niektórych uważana jest za ostateczny dowód na przeistoczenie się Greena z chłopca w mężczyznę.

Lydia Lunch – Big Sexy Noise, Sartorial Records 2009
Trudno zliczyć ilość krążków w których od końca lat 70. Lunch, ikona nowojorskiej sceny punk rockowej, akuszerka ruchu no wawe, maczała palce. Na ostatniej płycie, artystka kontynuuje trwającą od 10 lat współpracę z muzykami londyńskiej grupy swamp rockowej Gallon Drunk. Na winylowym mini albumie podzielonym na stronę 'seksowną' i stronę 'hałaśliwą' pojawił się m.in. utwór z repertuaru  Lour Reeda "Kill Your Sons" i kawałek skomponowany wspólnie z Kim Gordon "The Gospel Singer".

Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra – "Kollaps Tradixionales", Constellation 2010
Kanadyjska orkiestra post rockowa po raz kolejny zmienia skład (odeszło 3 członków, pojawił się nowy perkusista) oraz nazwę, z której ostatecznie odpadła cząstka 'Tra La La Band'. Szósty studyjny krążek przynosi też pewne zmiany w brzmieniu, w którym zwiększył się wokalny udział lidera grupy Efrima Menucka. Niezmienne pozostało zamiłowanie do tworzenia monumentalnych kompozycji, będących hybrydą punk rocka, folku, bluesa i współczesnych brzmień orkiestrowych. Album reklamowany jest jako najbardziej dynamiczna płyta w historii grupy.