Wódz i polityk muzułmański, sułtan Egiptu, władał imperium rozciągającym się od Sudanu po Syrię, od Jemenu przez Półwysep Arabski, północny Irak do wschodniej Turcji. 25 listopada król Jerozolimy Baldwin IV Trędowaty i książę Antiochii Renald Châtillon pokonali wojska Saladyna w bitwie pod Montgisard.
Saladyn uważany jest za niezwykle zręcznego polityka i wodza, a jednocześnie mecenasa sztuki i nauki. – Był to władca światły, który doskonale rozumiał, że dochody jego własne i jego ludu zależą od przepływu ludzi i towarów przez wybrzeże i porty Ziemi Świętej – zaznaczał gość Elżbiety Kollat. – Dbał o pielgrzymów, handlowców, kupców. Handlowali tam wszyscy.
W kraju Saladyna zderzały się różne kultury i nacje. Dość swobodnie mogli się tam poruszać także chrześcijanie, którzy mieli dostęp do Grobu Pańskiego.
– Był to światły władca, umiejący zadbać o równowagę kultur, popierający i handel, i rozwój kultury – słyszymy w audycji. – Był znakomicie wykształcony i potrafił połączyć rzemiosło rycerskie i wielki talent wodza.
Saladyn rozbił ostatniego króla Jerozolimy Gwidona z Lusignan w bitwie decydującej o tym, kto będzie panował nad Grobem Pańskim i Jerozolimą. Do ostatecznego starcia w tej wojnie doszło 4 lipca 1187. Wówczas Saladyn w bitwie pod Hittin pokonał wojska frankijskie.
– To była bitwa, która przez lata wracała jak zły sen wśród krzyżowców, bo zostali oni wyparci z tamtych terenów – słyszymy w audycji "Bohaterowie eposu rycerskiego". – Z drugiej strony przeszła do historii jako dowód wielkiego talentu Saladyna.
Wkrótce potem Saladyn zdobył Jerozolimę (2 października 1187) oraz szereg innych zamków, wypierając chrześcijan z niemal całego obszaru Ziemi Świętej. Wydarzenia te były przyczyną kolejnej, III krucjaty. Zaraz po III krucjacie Saladyn zmarł.
mb