28 listopada 1889, urodził się Antoni Jan Bogusławski. Poeta i tłumacz, który pasje pisarskie łączył ze służbą zawodowego oficera. – Czarujący człowiek o wielkiej umysłowej kulturze, świetnym dowcipie i piórze. W duchu naraz żołnierz i literat, a najbardziej zaś poeta – wspominał podwładnego gen. Marian Kukiel.
Po ukończeniu studiów prawniczych w 1914 roku został wcielony do rosyjskiego wojska i wysłany na front Wielkiej Wojny. Po czterech latach brał udział w formowaniu polskiego szwadronu kawalerii w Rosji. Walczył w pierwszym pułku Ułanów Krechowieckich, którego barwom pozostał wierny przez całe życie.
W niepodległej Polsce ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i pełnił służbę na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Brał też udział w walkach na froncie zachodnim w czasie II wojny światowej. Kapitulacja Niemiec zastała go w randzie pułkownika w Londynie, gdzie mieszkał do śmierci w 1956 roku.
Jednak nad służbę miłował poezję. Jego wiersze zawarte w zbiorach ”Honor i ojczyzna”, ”Dwór”, czy ”Struny na drzewach”, choć proste, pełne były polotu, dowcipu i radości z żołnierskiej służby. Na emigracji w Londynie sięgnął również do większych form powieści.
Spełniał się też w dziennikarstwie, jako redaktor Kuriera Warszawskiego i jeden z pierwszych sprawozdawców sportowych w Polskim Radiu. W latach 1949-1950 Antoni Bogusławski pełnił funkcję prezesa Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie.
Posłuchaj sylwetki Antoniego Bogusławskiego we wspomnieniach gen. Marka Kukiela na antenie Radia Wolna Europa.
mjm