Choć główne siedziby Fenicjan znajdowały się na terenie dzisiejszego Libanu, to dzięki sprawnej żegludze w niedługim czasie kontrolowali cały basen Morza Śródziemnego.
To im zawdzięczamy pieniądze i alfabet. I mimo, że tak mocno odcisnęli swe piętno na naszej kulturze, do dziś pozostają naukową zagadką.
O Fenicjanach w audycji "Naukowy zawrót głowy” opowiadali dr Krzysztof Jakubiak i dr Tomasza Waliszewskiego, archeolodzy z UW.
Gdzieś w okolicach 1200 roku p.n.e zaczynają się pojawiać pierwsze zręby cywilizacji fenickiej. Fenicjanie, jako grupa etniczna, to pozostałość po poprzedniej - kulturze kananejskiej.
Archeologowie przekonywali, że Fenicjanie mieli uniwersalne podejście do wymiany handlowej, a także umiejętność posługiwania się wieloma językami, co wyróżniało ich spośród innych społeczności bliskowschodnich. Fenicjanie mogli zaoferować innym cedr libański, który w tym czasie cieszył się wielką popularnością, szczególnie w Mezopotamii, gdzie występował niedobór dobrego drewna. Byli też mistrzami w tworzeniu dóbr luksusowych i przetwarzaniu prostych, sprowadzanych surowców w dobra, które potem uzyskiwały o wiele większą cenę.
Słynęli również z wyrobu purpury. Ten wysoko ceniony w starożytności barwnik wytwarzało się ze ślimaków (Murex trunculus), które występowały przy wybrzeżu libańskim. W tysiącach wrzucało się je do kadzi, do basenów, rozkruszało się je, a one, gdy ginęły, wytwarzały niezwykły barwnik. On przez długi czas fermentował, a wokół unosił się potworny zapach. Hałdy muszelek, jako pozostałość wyrobu, wykopywane są z ziemi są do dziś. Najbardziej spektakularną pozostałością po centrum produkcyjnym purpury jest jedno ze wzgórz w Sydonie, na którym w czasach średniowiecznych wybudowano fortyfikację. To pokazuje, jak dużo ślimaków musiało oddać życie budując kapitał fenicki.
Audycję prowadziła Katarzyna Kobylecka.