Demon jąkania pokazuje swoje oblicze w najtrudniejszych momentach życia. Dzieci cierpiące na tę dolegliwość po raz pierwszy doświadczają koszmaru w szkole, kiedy muszą odpowiadać na pytania nauczycieli. Wiedzą, co powiedzieć, ale powiedzieć tego nie potrafią.
– Wystąpienia publiczne przed klasą są najgorszym wspomnieniem z dzieciństwa – twierdzi Dawid Tomaszewski z Centrum Terapii Jąkania w Mikołowie. – Kiedy miałem przedstawić się nowemu nauczycielowi swoim imieniem, wiedziałem, że tego nie zrobię, bo na "d" nie wypowiem żadnego wyrazu.
Najtrudniejsze są spółgłoski zwarto-wybuchowe: b, d, g, k, p, t, oraz połączenia: pstr, trw. Pstrokaty, trwonić – mowa jąkającego klinuje się na tych wyrazach jak głowa w słoiku.
Jeśli wierzyć scenarzyście słynnego filmu "Jak zostać królem", po latach terapii brytyjski monarcha Jerzy VI nauczył się robić przerwę przed słowami zaczynającymi się na "p", brać przed nimi "rozbieg".
Według Dawida Tomaszewskiego różne tego typu metody były stosowane i w jego przypadku. Profesjonalne leczenie zaczęło się jednak od wizyt u logopedy, który zalecał ćwiczenia, ćwiczenia i jeszcze raz ćwiczenia.
– Miałem problemy z wyrazami zaczynającymi się od litery "p" – wspomina. – Dostałem zestaw kilkuset zdań, które do dzisiaj mam w pamięci: "Pani Pelagia podlewa pelargonie", "Państwo polskie posiada piękne pamiątki po poległych powstańcach".
Ćwiczenia bez problemów wychodziły w domu. Ale co innego wypływało z ust, albo raczej nie chciało wypłynąć, przed grupą ludzi.
Na własną rękę można wypracować inne metody. Zastępować trudne zbitki głosek – łatwiejszymi. Zamiast mówić: "pięć bułek proszę", prosić o cztery i za chwilę wracać po jeszcze jedną. Najprościej jest chodzić po zakupy do supermarketu. Przy płaceniu nie podnosić wzroku, żeby kasjerka nie zagadała. Nic do nikogo nie mówić. Tyle tylko, że to do niczego nie prowadzi. Lepiej skorzystać z terapii: jąkający się mogą nauczyć się normalnie mówić.
Dawid Tomaszewski i Henryk Czich z Centrum Terapii Jąkania w Mikołowie opowiadają o niezwykle skutecznej metodzie profesor Lilii Artiunian, dzięki której sami przestali się jąkać.
(ah)