Downshifting – czyli wybór prostszego życia, coraz modniejszy wśród mieszkańców dużych miast, zmęczonych pogonią za karierą i pieniędzmi. Wyprowadzają się na prowincję i tam – poza spokojem – znajdują sposób na siebie i swoje życie. Tak było w przypadku Waldemara Mierzwy, warszawiaka, niegdyś dyrektora dużych firm, który na początku lat 80. z żoną wyjechał na prowincję. – Było to trochę za sprawą kłopotów, jakie miałem podczas stanu wojennego – opowiada. Najpierw zamieszkali w Stębarku, a potem w Dąbrównie na Mazurach. W latach 90. wrócili do Warszawy, by po pięciu latach wyemigrować z przeświadczeniem, że to już na zawsze.
Mierzwa prowadzi antykwariat i wydawnictwo specjalizujące się w dokumentacji dziejów Mazur. Był też wójtem. Do Warszawy przyjeżdża rzadko i niechętnie. Wydał niedawno własnym sumptem książkę o Dąbrównie zatytułowaną "Miasteczko". – Większość naszych znajomych to właśnie uciekinierzy z wielkich miast. Jedni wyjechali ze względów zdrowotnych, inni, bo mieli pasję, której nie mogli się oddać w mieście, np. hodowlę koni – mówi gość "Czterech pór roku".
Początki nie były łatwe. Do dziś wspomina, jak płacił sąsiadkom za milczenie, by nie zdradziły, że zebrał mniej ziemniaków niż zasadził. Udało mu się niewykonalne – utopił kaczkę. A myszy łapał na sposób wędkarski, czyli zaczajając się z wędką ze słoninką na haczyku. Nie udało mu się złowić żadnego gryzonia, ale kury brały.
– Mieliśmy też sukcesy, np. w jęczmieniu 48 q z hektara – opowiada. Dodaje, że wcale nie korzysta z dóbr kultury rzadziej niż mieszkańcy miasta, bo czy każdy warszawiak bywa w kinie codziennie? Wystarczy raz na dwa tygodnie, a na to i on może sobie pozwolić.
(lu)