Obóz Gross-Rosen powstał w sierpniu 1940 roku jako filia KL Sachsenhausen, w której więźniowie pracowali w miejscowym kamieniołomie granitu. Został wyzwolony przez Armię Radziecką. W 1947 roku został oficjalnie przekazany władzom polskim, które przystąpiły do uporządkowania terenu oraz do zabezpieczenia pozostałości poobozowych.
Ostatecznie w 1983 roku powstało tu Muzeum Gross-Rosen. Głównym zadaniem Muzeum jest gromadzenie materiałów źródłowych do historii kompleksu KL Gross-Rosen, prowadzenie badań naukowych i upowszechnianie wiedzy historycznej oraz zabezpieczanie pozostałości poobozowych i udostępnianie ich zwiedzającym.
We wrześniu 2005 roku, po wielu latach starań, dzięki Fundacji Kamieniołomy Gross-Rosen wspieranej przez Polsko-Amerykański Fundusz Przedsiębiorczości, teren Muzeum powiększył się o historyczne, skalne wyrobisko, gdzie w czasie wojny pracowali i ginęli więźniowie KL Gross-Rosen.
O historii tego miejsca, poszukiwaniu źródeł wiedzy dokumentujących losy więźniów i potrzebie budowy monumentu „Kamienne Piekło Gross-Rosen II mówią dr Dorota Sula – historyk z Muzeum Gross-Rosen, Aleksandra Wolska - Kierownik Działu Zarządzania Inwestycjami Muzeum Gross-Rosen, Piotr Koral - Prezes Fundacji Kamieniołomy Gross-Rosen.
Audycję prowadziła Dorota Truszczak.