Przed mistrzostwami świata w Japonii głośno mówiło się, że mamy zespół na medal. Rzeczywistość dość szybko sprowadziła nas na ziemię. Najpierw przegrana w wygranym meczu (było już 2:0) z Japonkami, później słabiutki mecz i druga porażka - tym razem z Serbkami i było... po zawodach. Jednak nie do końca... Te dwie przegrane nie zamknęły nam drogi do strefy medalowej, wystarczyło tylko... wygrywać wszystko do końca.
I nadzieje znów odżywały... z dnia na dzień. Nasze wygrały z Kostaryką, Peru, Algierią, a po wyjściu z grupy pokonały po ciężkim meczu Koreę Południową. Znów mówiło się, że jeszcze powalczymy o medal... Miejsce w szeregu pokazała nam dopiero Rosja, z pond dwumetrową Jekateriną Gamową w składzie. Przegrana 0:3 nie do końca pokazuje obraz tego spotkania, gdyż w drugim secie Polki straciły szansę odwrócenia losów meczu - prowadziły bowiem 22:18 i przegrały na przewagi.
teraz zostały nam jedynie iluzoryczno-matematyczne szanse na medal i dwa mecze koniecznie do wygrania: z Chinkami i Turczynkami. Jeśli jednak zakończy się bez sukcesu okraszonego medalem to tak prawdę mówiąc trudno mieć do naszych siatkarek pretensje, gdyż aktualna siła naszego zespołu pozwala jedynie na stwierdzenie, że jest on zaliczany do szerokiej światowej czołówki. Aby wspiąć się na podium jeszcze brakuje armat...
Do końca mistrzostw zostało jednak jeszcze trochę czasu i przyznam, że chciałbym się mylić w swoim poprzednim stwierdzeniu i po odszczekaniu tego że nasze medalu nie zdobędą, cieszyć się z ich sukcesu...
Darek Matyja