Psy rozumieją znaczenie różnych warknięć - począwszy od takich, które przypominają bulgot i znaczą "cofnij się", po towarzyskie warknięcia podczas zabawy.
Dowodzenie tego, że odgłosy zwierząt coś znaczą - jak i samego ich znaczenia - jest dla ludzi poważnym wyzwaniem. Niedawno podjął je biolog behawioralny z Eotvos Lorand University w Budapeszcie, Peter Pongracz. W 2008 r. starał się on przekonać, czy psy zauważają różnice pomiędzy warknięciami skierowanymi do obcych i warknięciami, które nie mają szczególnego celu. Reakcję na te odgłosy sprawdzał, badając tempo pracy psich serc.
Warczenie coś znaczy
Teraz Pongracz posunął się krok dalej i udowodnił, że psy reagują różnie na różne odgłosy. Potwierdził do doświadczalnie. Najpierw nagrał warknięcia dwudziestu psów, które postawiono w trzech różnych sytuacjach. Raz zwierzęta bawiły się w "przeciąganie liny" ze swoim właścicielem. Za drugim razem rywalizowały z innym psem o kość, a za trzecim warczały na zbliżającą się, nieznaną im osobę.
Pongracz zwracał uwagę na warczenia, ponieważ sądzi, że mogą one wyrażać znacznie więcej niż szczeknięcia. Wilki szczekają przecież rzadko. Psy zaś mogły się nauczyć szczekać, aby skuteczniej zwracać na siebie uwagę ludzi - tłumaczy.
Potem badacz puszczał nagrania warknięć 36 innym psom, spokojnie obgryzającym kość. Okazało się, że wszystkie zwierzęta, którym odtworzono warczenie związane z walką o pokarm, porzucały swoją kość i wycofywały się.
Podobną reakcję zauważono jedynie u dwóch spośród dwunastu psów, które słyszały warczenie na obcego, i u czterech z dwunastu psów, słuchających warknięć towarzyszących zabawie. Po chwili jednak wszystkie te zwierzęta, oprócz jednego, wracały do porzuconej kości.
"Wydaje się, że psy mogą rozumieć coś, co ma związek z kontekstem" - sugeruje Pongracz. Zgadza się z nim Alexandra Horowitz z nowojorskiego Barnard College. "Warknięcia psów wydają się mieć wyraźne znaczenia. Chyba spokojnie można uznać, że są one wykorzystywane celowo" - powiedziała.
Warknięcia sygnalizują też psie gabaryty. W innym, nieopublikowanym dotąd badaniu Pongracz odtwarzał psom nagrania warknięć, a później wyświetlał im zdjęcia psów, których odgłosy nagrywano. Zdjęcia pokazywano w skali jeden do jednego albo w pomniejszeniu. W obu przypadkach badane psy zwracały większą uwagę na obrazy wielkości naturalnej. Szczegóły w piśmie "Animal Behaviour".
ag, PAP