11 kwietnia 146 urodził się Septymiusz Sewer, cesarz rzymski, reformator państwa i założyciel dynastii.
Pod koniec II wieku n.e. imperium rzymskie przeżywało przesilenie. Po wyjątkowo korzystnym początku stulecia nastąpiła seria kryzysów. Problemy ekonomiczne i niekompetencja cesarzy doprowadziły do upadku znaczenia władzy imperatora.
Faktyczny wpływ na obsadzenie tego stanowiska (a także na skrytobójcze usuwanie z niego) miały oddziały wojskowe. Doszło nawet do tego, że pretorianie (gwardia cesarska) wystawili godność cesarską na… licytację.
- Rok 194 był niedobry dla cesarstwa rzymskiego, naraz rządziło kilku cesarzy - mówiła prof. Ewa Wipszycka w programie Elizy Bojarskiej z cyklu "Lekcja historii". Posłuchaj audycji.
Jednym z takich władców był pochodzący z Afryki Septymiusz Sewer, którego do władzy wynieśli legioniści stacjonujący nad Dunajem. Sewer okazał się najsprawniejszym i najbardziej bezwzględnym politykiem. Następne lata mijały pod znakiem eliminacji kolejnych uzurpatorów cesarskiego tronu.
Rządził twardą ręką: miasta popierające jego przeciwników doświadczały represji, stłumił bunt żydowski w Palestynie i doprowadził do prześladowań chrześcijan. Jednocześnie to dzięki niemu udało się choćby częściowo zahamować upadek cesarskiego autorytetu.
Dążył też do unifikacji państwa. Jego dzieło zakończył syn i następca Karakalla, nadając wszystkim wolnym mieszkańcom imperium status i prawa obywateli.
bm