Naukowcy analizujący dane z amerykańskiej sondy księżycowej Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) policzyli wszystkie kratery na powierzchni Księżyca - ale tylko te o średnicach co najmniej 20 km. Okazało się, że na Srebrnym Globie jest 5185 takich struktur.
Księżyc nie posiada aktywności wulkanicznej, a wszystkie jego kratery to efekt kosmicznych kolizji. Własnie dlatego szczegółowe policzenie kraterów pozwala także na zbadanie ciał, które uderzały w powierzchnię Srebrnego Globu. W tym celu astronomowie stworzyli katalog kraterów uderzeniowych na Księżycu, korzystając z pomiarów wysokościomierza laserowego pracującego na pokładzie LRO. Dane do sporządzenia mapy topograficznej Srebrnego Globu pochodziły aż z 2,4 miliarda pomiarów wykonanych przez to urządzenie.
Okazuje się, że można rozróżnić dwa osobne rodzaje planetoid i komet, które bombardowały Księżyc w czasie jego młodości. Efekty bombardowania przez starszy z nich widoczny są na obszarze z księżycowych gór, a przez młodszy – na terenie księżycowych "mórz". Co ciekawe, w księżycowych górach występuje większa liczba dużych kraterów w stosunku do małych, co oznacza, że dawniej w powierzchnię Srebrnego Globu uderzało więcej dużych ciał. Wśród młodych kraterów dominują te, które zostawiły mniejsze skały.
Badania zespołu profesora Jamesa Heada z Brown University w Providence (USA) wskazują, że małe skały zaczęły dominować wśród obiektów uderzających w Księżyc około 3,8 miliarda lat temu. W podobnym czasie przestały formować się też olbrzymie baseny uderzeniowe. - "Otwarte pozostaje pytanie, czy oba fakty są ze sobą związane, a odpowiedź na nie może rzucić światło na najwcześniejszą historię wewnętrznych rejonów Układu Słonecznego, włącznie z Ziemią" – mówi prof. Head.
(ew)