Kanclerz Angela Merkel zaprosiła do Berlina przywódców państw UE, USA i Rosji, szefów: Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej i NATO, a także byłego prezydenta Lecha Wałęsę, ostatniego przywódcę ZSRR Michaiła Gorbaczowa, byłych dysydentów z NRD i innych krajów dawnego bloku wschodniego.
Tusk weźmie udział w przyjęciu wydawanym przez prezydenta Horsta Koehlera. Następnie będzie uczestniczył w oficjalnych uroczystościach przed Bramą Brandenburską. Późnym wieczorem weźmie udział w obiedzie wydanym przez kanclerz Niemiec dla szefów delegacji.
Rzecznik rządu Paweł Graś podkreślił, że polska strona będzie na uroczystościach w Berlinie "bardzo mocno reprezentowana", bo oprócz premiera - który będzie szefem polskiej delegacji - pojawią się też Lech Wałęsa i Jerzy Buzek. Zdaniem Grasia, bardzo dobrze, że do Berlina przyjedzie Wałęsa, ponieważ - jak ocenił - będzie okazja, aby przypomnieć rolę "Solidarności" i byłego prezydenta dla upadku komunizmu w Europie.
Podczas uroczystości przed Bramą Brandenburską głos zabiorą prezydenci: Rosji i Francji - Dmitrij Miedwiediew i Nicolas Sarkozy, premier Wielkiej Brytanii Gordon Brown oraz sekretarz stanu USA Hillary Clinton.
Symbol podziału
Mur, który dzielił Berlin przez 28 lat, stał się symbolem podziału Niemiec, Europy i świata na dwa wrogie obozy. Betonowa ściana stała w Berlinie od 13 sierpnia 1961 do 9 listopada 1989 r.
Władze NRD zdecydowały się w połowie 1961 r. na budowę ogrodzenia, aby zahamować falę ucieczek obywateli na Zachód. Budowa muru na najważniejszych odcinkach oddzielających Berlin Wschodni i miejscowości Brandenburgii od Berlina Zachodniego rozpoczęła się w nocy z 12 na 13 sierpnia. W ciągu kilku dni Berlin Zachodni został na odcinku 150 kilometrów otoczony ponad 3,5-metrowym murem z betonowych elementów. W ciągu następnych lat ogrodzenie było wielokrotnie modernizowane.
Obiekt, nazywany murem berlińskim, stanowił w istocie system zabezpieczeń, składający się z kilku betonowych ścian, wież strażniczych, pól minowych, czujników ruchu, mechanizmów automatycznego ostrzału i innych instalacji. Mur przetrwał prawie trzy dekady, do 9 listopada 1989 r.
Przez ten czas uciekło przez mur na zachodnią stronę około pięciu tysięcy osób. Ale 136 poniosło śmierć, próbując sforsować betonową ścianę. Centralne miejsce pamięci ofiar muru znajduje się przy Bernauer Strasse, która stała się symbolem tragicznego losu Berlina. Mur wybudowano tam wzdłuż ulicy. Wielu mieszkańców wschodniej części miasta próbowało go pokonać skacząc z okien swoich domów.
(sż,PAP)