Umowa między Caracas a Teheranem obejmuje import prefabrykatów naftowych, ich przetwarzanie w wenezuelskich rafineriach, a następnie wysyłanie gotowych produktów do Iranu. Ciężka ropa - pochodząca z Bliskiego Wschodu - ma bardzo podobne właściwości chemiczne do tej z Wenezueli.
Wymiana technologiczna obu krajów
W ostatnich latach Wenezuela otrzymała od Iranu nowoczesny sprzęt do destylacji ropy naftowej. Dzięki temu rafineria El Palito będzie mogła przetwarzać 146 tysięcy baryłek ropy dziennie.
W połowie kwietnia co najmniej 200 tysięcy baryłek irańskiej ropy trafiło do drugiej największej w Wenezueli rafinerii Cardon. Ma ona zdolność przetwarzania do 310 tysięcy baryłek ropy dziennie. Kolejne 410 tysięcy baryłek jest rozładowywanych z tankowca, który stoi w wenezuelskim porcie.
Rozmowy o rozluźnieniu sankcji
Z początkiem marca "New York Times" i CNN informowały, że administracja Joe Bidena rozważa zniesienie części sankcji przeciwko Wenezueli, by umożliwić jej sprzedaż ropy naftowej i spowodować obniżkę globalnych cen surowca. W Wenezueli był m.in. dyrektor Rady Bezpieczeństwa Narodowego ds. zachodniej półkuli Juan Gonzalez, co oznacza że była to najwyższa rangą wizyta od lat.
Według CNN złagodzenie sankcji przeciwko reżimowi Nicolasa Maduro miałoby na celu umożliwienie zwiększenia produkcji ropy naftowej i sprzedaży jej na rynkach międzynarodowych, co zostało ukrócone w 2019 r. za sprawą sankcji. To mogłoby zmniejszyć zwyżkową presję na ceny surowca i osłabić rolę Rosji na rynku w świetle rozważanych sankcji na rosyjską ropę, a dodatkowo wbić klin w zażyłe stosunki Moskwy i Caracas.
Niespełna milion baryłek dziennie
Wenezuela wydobywa obecnie 750-800 tys. baryłek ropy naftowej dziennie, a jak wskazują eksperci, cytowani przez dziennik “New York Times” i agencję AFP, po ewentualnym zniesieniu embarga przez USA zdolności produkcyjne mogłyby wzrosnąć do 950 tys. Dla porównania Rosja wydobywa 11 mln baryłek dziennie.
Czytaj także:
mbl