Tym razem Iwona Malinowska i krytyk teatralny Janusz Majcherek omawiają wydrukowaną w listopadowym numerze "Dialogu" sztukę pt. "Moja żona", którą napisał, zaliczany do młodszej generacji dramatopisarzy, autor portugalski Jose Maria Vieira Mendes.
Jest to typowy w naszym, współczesnym rozumieniu tego słowa, "dramaturg", który większość swoich spektakli współtworzy z zespołem teatru Praga na scenie. Ale zdarza mu się również od czasu do czasu napisać sztukę, którą można wystawić w każdym teatrze. Taka jest właśnie "Moja żona" – sztuka, której nadalibyśmy etykietkę "rodzinna". Ale trzeba przyznać, że przedstawia specyficzny obraz rodziny.: ojciec – człowiek pracy, były rewolucjonista, nadal z ideałami, żądny czynu, ale, niestety, wyraźnie starzejący się, co widać w codziennym obcowaniu z nim. Podobnie zaczyna "tetryczeć" jego żona…
Są też reprezentanci młodego pokolenia: syn owej pary –Nuno, rozmemłany, leniwy, bez wyraźnych wytycznych na przyszłość w stosunku do siebie i swojej żony: Laury.
Sztuka ta jest integralnym utworem, choć w wielu aspektach nawiązuje do Strindbergowskiej "Zabawy z ogniem".