W "Wybieram Dwójkę" zapowiedzieliśmy dwie premiery teatralne. Pierwsza to opera "Turandot" w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. Libretto opery do ostatniej partytury Giacomo Pucciniego to opowieść o morderczej żądzy zemsty, krwawych egzekucjach, obsesyjnym pożądaniu i fascynacji Dalekim Wschodem. Gdzie jesteśmy? Czy to koszmarny sen, halucynacja, okrutna baśń, thriller, a może jeden z postmodernistycznych obrazów Quentina Tarantino? "Turandot" określana jako opera życia Pucciniego, jego najdoskonalsze dzieło, ukoronowanie twórczości to muzyka potężna i fascynująca. Prawdziwe arcydzieło w rękach Mariusza Trelińskiego to zapowiedź wielkiego widowiska operowego.
- Ten utwór jest napisany z dwóch punktów widzenia i to jest w nim bardzo ciekawe. Pierwszy akt to punkt widzenia Kalafa, drugi - Turandot. To opowieść o ludzkim spotkaniu i przezwyciężaniu samego siebie, więc ja jako reżyser, też powinienem myśleć nie płcią tylko bardziej całościowo. To piękna opowieść i jedna z najlepszych oper jakie kiedykolwiek stworzono – mówił reżyser Mariusz Treliński, z którym rozmawiała Beata Stylińska. Opera, którą Dwójka objęła swym patronatem, będzie miała swą premierę 17 kwietnia.
Druga premiera, o której mówiliśmy to spektakl "Sztandar ze spódnicy" w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Autorski scenariusz spektaklu powstał na postawie dramatów, prozy, listów i publicystyki Gabrieli Zapolskiej – pisarki, postrzeganej jako sztandarowa postać polskiej emancypacji przełomu XIX i XX wieku. Przedstawienie o kobietach – przygotowywane wyłącznie przez kobiety – będzie próbą odpowiedzi na pytanie: Co stało się z kobiecością w czasach kiedy mówi się o kryzysie męskości?
- Zainspirowały mnie książki dr Agaty Chałupnik o twórczości Gabrieli Zapolskiej – jej całościowe podejście i wyciągnięcie niektórych wątków. Zapolska bezlitośnie portretuje i obnaża pewne typy kobiet, często zamiast imion nadaje im ksywy typu "głupia idiotka", "naiwne ciele", "wredna baba". Ja idę za nią, ale staram się też zrozumieć te kobiety, dowiedzieć się dlaczego są właśnie takie, a nie inne. Niestety nie mam zbyt optymistycznych wniosków - mówiła reżyserka Urszula Kijak w rozmawie z Grzegorzem Chojnowskim.
Audycję prowadził Piotr Matwiejczuk.
Aby wysłuchać rozmów, kliknij ikonę dźwięku w boksie Posłuchaj po prawej stronie.