Syn króla Węgier Karola Roberta i Elżbiety Łokietkówny urodził się w 1320 roku. Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 roku był koronowany na króla Polski. Rządził Polską w wieku 44-56 lat. Zmarł w 1382 roku.
Był wykształcony, miał okazałą bibliotekę, ufundował uniwersytet w Peczu. Rządy nad Polską sprawował z Węgier przez namiestników, bo jakoby nie odpowiadało mu polskie powietrze.
Kronikarze podkreślają, że do wściekłości doprowadzały polskich wielmożów przytyki króla na temat jedzenia, zapachu kożuchów i obyczajów.
- Polskie elity mogły czuć się wyraźnie niedowartościowane - oceniał Stanisław Rosiak. - Niechęć króla do przebywania wśród własnych poddanych, wśród elit, to na pewno coś, co nie przysparzało mu popularności - dodał nasz gość.
Ludwik Węgierski jako władca Węgier zyskał miano "Wielki". Dlaczego zatem czasy, kiedy sprawował władzę w Polsce, Janko z Czarnkowa tak scharakteryzował: "Za jego czasów nie było żadnej stałości w Królestwie Polskim ani żadnej sprawiedliwości"? Był przecież kontynuatorem polityki swego poprzednika Kazimierza Wielkiego. Zachęcamy do wysłuchania audycji.
***
Tytuł audycji:"Polscy władcy i królowie"
Prowadzi: Dorota Truszczak
Gość: prof. Stanisław Rosik, historyk z Uniwersytetu Wrocławskiego
Data emisji: 7.08.2016
Godzina emisji: 15.10
ab/kd