To było pierwsze ugrupowanie polityczne Wielkiej Emigracji, jednego z największych ruchów emigracyjnych ówczesnej Europy. Historia Wielkiej Emigracji rozpoczyna się jeszcze w czasie powstania listopadowego. Między lipcem a październikiem 1831 roku oddziały polskich powstańców osaczane przez Rosjan przekraczały granicę z Prusami i Austrią. Było ich blisko 50 tysięcy. Do końca roku pozostało tam tylko ok. 5 tysięcy. Wielu wróciło do Kongresówki, bo car ogłosił amnestię 1 listopada. Z kolei władze austriackie i pruskie czyniły starania, by i opornych zmobilizować do tego samego.
Tymczasem generał Józef Bem podjął się zadania umieszczenia we Francji 10 tysięcy żołnierzy, by kontynuować walkę w przyszłości. Francja była krajem osiedlenia się większości emigrantów. Już od października byli to przedstawiciele władz, wojskowi, zamożni cywile. Od stycznia 1832 roku przybyły fale powstańców właśnie z krajów niemieckich. Część z nich tam została. Emigranci dotarli także do Wielkiej Brytanii, Belgii, Szwajcarii, Skandynawii, Stanów Zjednoczonych, Turcji i Algierii. Łącznie około 8 tysięcy. Od pierwszych dni emigracji spierano się o przyczyny upadku powstania, o dalszą walkę o niepodległość oraz o kształt przyszłej Polski.
W audycji mówiliśmy o Wielkiej Emigracji jako o laboratorium duchowej niepodległości, konserwatywnej prawicy, demokratycznej lewicy oraz twórców kultury narodowej: Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego, Norwida, Chopina. Gościem Doroty Truszczak był tradycyjnie historyk prof. Andrzej Nowak.
***
Tytuł audycji: "Historia żywa"
Prowadzi: Dorota Truszczak
Gość: prof. Andrzej Nowak (historyk)
Data emisji: 31.03.2018
Godzina emisji: 14.06
ab/kh