| Opis |
NIEOBECNA FAZA ŻYCIA
Nasza epoka ignoruje ostatnią fazę życia - w sensie estetycznym, intelektualnym, rodzinnym, biologicznym. Nie wolno się starzeć - a jeżeli, to tylko po to, by wykazać się… młodością - jak na swój wiek.
I nagle media zainteresują się jakąś starą modelką, aktorką czy didżejką (po siedemdziesiątce/osiemdziesiątce). Jakiś stary fotograf robi "drugą karierę" pod koniec życia; jakiś aktor dopiero w mocno dojrzałym wieku zaczyna dostawać role; jakimś artystą na starość zaczynają interesować się galerie i media.
Jest to jednak na zasadzie szukania ATRAKCJI - bo ktoś, kto jest w świetnej formie i nie ukrywa lat, staje się dla popkultury obiektem godnym zachwytu.
Choć popkultura wypiera ze świadomości ostatnią fazę życia, powstało o niej - starości - wiele wybitnych filmów. Także historia sztuki notuje wiele przypadków, gdy wybitni mistrzowie tworzyli najwspanialsze prace w jesieni życia. (Bellini, Leonardo, Tycjan, Rembrandt, Malczewski, Picasso, ). W pamięci ludzkości zapisali się też matuzalemowie - mędrcy, filozofowie, pisarze (np. Goethe, Kopaliński, Tatarkiewicz, Kotarbiński, Hen, Szymborska).
Czym wyróżnia się późna twórczość? Na czym polega jej przewaga nad dokonaniami młodych, choćby najbardziej utalentowanych artystów?
Goście: Zofia Jabłonowska-Ratajska, historyk sztuki; Wiesław Komasa, aktor, pedagog; Łukasz Maciejewski, krytyk filmowy i historyk kina
|
