Niccolo Paganini wszedł w posiadanie znakomitej altówki roboty Stradivariusa. Cóż z tego, jeśli na ten piękny instrument nie ma repertuaru (w owym czasie było to o wiele bardziej prawdziwe, niż dziś). W grudniu 1833 roku Genueńczyk miał rzec do Berlioza: "Czy mógłby pan napisać solo na altówkę? Tylko panu mogę powierzyć to zadanie". Francuski kompozytor zabrał się więc do dzieła.
Wkrótce jednak okazało się, że doszedł nie do efektownego utworu popisowego, nie do koncertu na altówkę, ale do symfonii koncertującej, w której solowa partia ma rolę ważną, ale zdecydowanie podporządkowaną nadrzędnej idei muzycznej. Paganini był zawiedziony…
Ostatecznie dzieło, oparte w warstwie programowej na poemacie Byrona "Wędrówki Childe Harolda", wykonał 23 listopada 1834 roku Chrétien Urhan z orkiestrą Konserwatorium. Paganini usłyszał zamówione przez siebie dzieło dopiero cztery lata później i oddał mu sprawiedliwość: Serdecznie uściskał kompozytora i przesłał mu niebłahe honorarium - ot, 20,000 (ówczesnych!) franków…
Zaprasza Marcin Majchrowski.
Program
Hector Berlioz Harold w Italii op. 16
Ludwik van Beethoven IV Koncert fortepianowy G-dur op. 58
Wyk. Elçim Özdemir – altówka, Lars Vogt – fortepian, Orchestre de la Suisse Romande, Marek Janowski - dyrygent
(Genewa, 14.03.2012)
16 kwietnia (poniedziałek), godz. 19:30