Dyktator, nazywany Ojcem Narodu, Wielkim Wodzem i Nauczycielem, objął władzę w 1948 roku, kiedy dokonano podziału półwyspu koreańskiego na Koreę Południową i Północną. Proklamował wówczas Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną i stanął na jej czele jako premier. Dwa lata później przy poparciu Chin zaatakował Koreę Południową, pod hasłem zjednoczenia narodu, rozpoczynając trzyletnią wojnę koreańską. Jej skutkiem jest trwająca do dziś, izolacja Korei na arenie międzynarodowej.
W 1972 roku w Korei Północnej uchwalono nową konstytucję, przyznając prezydentowi władzę wykonawczą. Prezydentem został Kim Ir Sen. Po zakończeniu zimnej wojny i utracie dotychczasowych partnerów handlowych, gospodarka kraju była w dramatycznym stanie. Od objęcia władzy Kim Ir Sen realizował politykę rozwoju gospodarczego - "dżucze", opartą na własnych zasobach i produkcji, bez udziału czynników zagranicznych. W miarę pogarszania się sytuacji gospodarczej, narastał propagandowy kult przywódcy i militaryzacja państwa.
Kim Ir Sen sprawował władzę aż do śmierci, a cztery lata później, w 1998 roku przyznano mu tytuł "Wiecznego Prezydenta". Jego kult jest wciąż żywy w Korei, gdzie znajduje się między innymi, ponad 500 jego pomników.
Od 1940 do 2000 roku Kim Ir Sen został odznaczony ponad 230. orderami, medalami i nagrodami pochodzącymi z kilkudziesięciu krajów i kilkunastu organizacji międzynarodowych. Zajmuje drugie miejsce wśród dyktatorów pod względem długości rządzenia, robił to przez 46 lat. Wyprzedza go tylko Fidel Castro, były przywódca Kuby, który rządził krajem przez 49 lat.
