2 grudnia w budynku Focus w Warszawie 120 artystów Polskiej Orkiestry Radiowej i Chóru Akademickiego Uniwersytetu Warszawskiego pod dyrekcją Michała Klauzy wykonało suitę „Planety” Gustawa Holsta oraz fragmenty poematu symfonicznego Ryszarda Straussa „Tako rzecze Zaratustra”. Narrację w trakcie koncertu poprawdzili znani popularyzatorzy astronomii z Torunia: Jerzy Rafalski i Piotr Majewski. W kulisy powstania muzyki wprowadziła Magda Miśka-Jackowska. Wydarzenie było drugą odsłoną cyklu koncertów „Moc Klasyki”.
Przełomowe dzieło w karierze Gustawa Holsta zostało przyjęte z ogromnym entuzjazmem i stało się największym sukcesem kompozytora. „Planety” są jednym z najczęściej grywanych utworów brytyjskich, a swojemu autorowi zapewniły sławę i trwałe miejsce w historii muzyki. Suita Gustawa Holsta to przykład niezwykłego mariażu muzyki, astronomii i astrologii, którymi kompozytor zainteresował się na początku XX wieku. Trwające około 50 minut dzieło na orkiestrę symfoniczną i chór żeński składa się z siedmiu autonomicznych części: Mars, Wenus, Merkury, Jowisz, Saturn, Uran i Neptun opisujących planety oraz nawiązujących do ich znaczenia w astrologii. Pojawiający się w finale chór imituje głosy aniołów śpiewających w odległym, niebiańskim empireum Boga, których echo zatraca się powoli w nieskończoności Wszechświata.
Wspaniałą podróż w świat muzyki klasycznej i w głąb niezbadanych obszarów kosmosu rozpocznie słynny fragment z poematu symfonicznego „Tako rzecze Zaratustra” Ryszarda Straussa, dziś znany powszechnie jako motyw otwierający film Stanleya Kubricka „2001: Odyseja Kosmiczna”. Jego przyprawiające o dreszcze pierwsze dźwięki obrazują harmonię i bezkres kosmosu.
