Dramaty Żeromskiego cechuje głęboka analiza konfliktów społecznych i historycznych oraz pesymistyczny obraz rzeczywistości, szczególnie widoczny po rewolucji 1905 roku. Jego twórczość dramatyczna, podobnie jak proza, łączy elementy realizmu z symbolizmem i liryzmem, co nadaje jej wielowarstwowy charakter. Niektóre z jego dramatów, jak „Grzech” z 1897 roku, były wystawiane dopiero wiele lat po napisaniu, a ich treść bywała dostosowywana do wymagań epoki – w latach 50. XX wieku wystawiono ten dramat z zakończeniem dopisanym przez Leona Kruczkowskiego.
Żeromski wykorzystywał dramat, aby ukazać złożoność ludzkich dylematów i historycznych przemian, co czyni jego utwory ważnym elementem polskiej literatury modernistycznej i dramatycznej. Jego dramaty, choć mniej znane niż powieści, wnoszą istotny wkład w rozumienie jego twórczości jako całości.
Do najważniejszych dramatów Żeromskiego należą "Róża" (1909), będąca wielkim traktatem o rewolucji, oraz "Sułkowski" (1910), dramat historyczny. W 1919 roku napisał "Ponad śnieg bielszym się stanę", osadzony na tle wojny polsko-bolszewickiej, a w 1923 roku dramat "Turoń", którego akcja rozgrywa się podczas rabacji galicyjskiej. Współczesnym dramatem społecznym jest "Uciekła mi przepióreczka…" z 1924 roku, napisana na rok przed śmiercią, wystawiona na początku 1925 roku w reżyserii Juliusza Osterwy.
O dramaturgii Stefana Żeromskiego w audycji z cyklu "Ojczyzna duszy. Rok Stefana Żeromskiego" opowie dr hab. Jarosław Cymerman, teatrolog, historyk dramatu z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
***
Na audycję "Ojczyzna duszy – Rok Stefana Żeromskiego" w paśmie Rozmowy po zmroku w środę (23.04) o godz. 22.30 zaprasza Małgorzata Szymankiewicz.
