Kazimierz Brandys (1916–2000) zaczynał od powieści socrealistycznych, później w „Matce Królów” (1957) pokazał ofiary systemu stalinowskiego. W latach siedemdziesiątych związał się z opozycją, a „Nierzeczywistość” (1977) była pierwszą powieścią autora krajowego wydaną poza cenzurą. Łączył powieść z esejem (w „Listach do Pani Z.”) czy kroniką rodzinną, jak w „Wariacjach pocztowych” (1972), i z dziennikiem, jak w czterotomowych „Miesiącach” (1980–1987), które nie tylko są zapisem stanu umysłu pisarza emigranta (od 1981 r. mieszkał w Paryżu), ale też w sposób niezwykły opowiadają o małżeństwie. Najbardziej znana książka Brandysa „Wariacje pocztowe” ma formę listów rodzinnych, ojców do synów, pisanych od roku 1770 do 1970.
W 10 rocznicę śmierci pisarza w audycji Joanny Szwedowskiej "Rzeczywistość i nierzeczywistość Kazimierza Brandysa" będzie o nim mówił przyjaciel Jacek Bocheński, usłyszymy także fragmenty nagrań archiwalnych - z lat 60. i 80. a fragmenty "Miesięcy" czytać będzie Wojciech Wysocki.
