Zygmunt Skórzyński, założyciel i prezes fundacji "Polska w Europie" opowiada o historii tej fundacji, która powstała w połowie lat 80. Ta obywatelska inicjatywa przechodząc przez różne etapy, przyczyniła się m.in. do powstania i rozwoju w Polsce Polskiej Rady Ruchu Europejskiego.
Czas po zakończeniu stanu wojennego umożliwiał działania i gromadzenie ludzi dobrej woli i wysokich kompetencji, którzy nie chcieli już dłużej biernie czekać. Czas ten sprzyjał zorganizowanym próbom przygotowania oczekiwanych przemian polityczno-ustrojowych, których nieuchronność była oczywista, ale których daty były całkowicie nieokreślone. Warunkiem tych przemian i ich elementem organicznym musiało być – rzecz jasna – osiągnięcie własnej faktycznej suwerenności w sferze międzynarodowej, której Polska od czasu II wojny światowej była pozbawiona. Do centralnych problemów, które wymagały analizy, należało miejsce Polski w Europie – z uwzględnieniem zarówno specyfiki naszego położenia geopolitycznego między Rosją a Niemcami, poza obszarem dotychczasowej integracji europejskiej, jak i zagadnień związanych z przebiegiem procesu samej integracji.
Niezbędna wobec tego stała się próba zorganizowania – w warunkach nielegalności – poważnego, niezależnego zespołu polityczno-eksperckiego, który podjąłby systematyczne studia nad polityką międzynarodową oraz miejscem i rolą Polski w tej polityce. Taką właśnie próbą, o nieprzypadkowej nazwie własnej, było stworzone na przełomie lat 1985/1986 Konwersatorium "Polska w Europie".
